Toen ik in 2012 voor de eerste keer onderweg was naar Santiago, kruiste ik in de beklimming naar El Cebreiro twee mannen ‘gewapend’ met prikstok en vuilniszak. Zo te zien ontsnapte er geen enkel papiertje, plastic zak, verpakking of wat ook verder onder de noemer ‘zwerfvuil’ te klasseren valt, aan hun aandacht. Met een welgemikte prik werd het afval aan de prikstok geregen, om vervolgens in een blauwe plastic zak te verdwijnen.

Zulke beelden wil je toch niet tegenkomen !

Twee jaar later, opnieuw op de camino, moest ik wel even in mijn ogen wrijven toen ik tijdens de laatste etappe van Pedrouzo naar Santiago grote lege olievaten langs het parcours zag opgesteld, zowat om de 2 à 300 meter, bedoeld om de vast opgestelde afvalcontainers te ondersteunen in hun, zo bleek, onmogelijke taak het afval van de passerende pelgrims te recupereren.

Enige tijd daarna las ik op enkele caminofora dat er op de Camino Francés ‘zwerfvuilophaaldagen’ georganiseerd werden, waarbij vrijwilligers de laatste 100 km van de camino schoonveegden en hiermee een niet onaanzienlijke hoeveelheid zwerfvuil verzamelden.

Mens en natuur, het is een wankel evenwicht!

Met z’n allen op weg … op weg naar een schone camino!

Onlangs viel mijn oog op een artikel in La Voz de Galicia van 27 juni jl. waarin de lancering van het project ‘Camino del Reciclage‘ werd besproken. Achttien albergues langs de Camino del Norte fungeren als inleverpunt voor afval. Hiertoe zijn er in elke albergue blauwe (voor papier en karton) en gele (voor plastic) containers aanwezig waarin de pelgrim zijn gedurende de dag opgespaard afval kan deponeren. Vanzelfsprekend zijn er ook nieuwe blauwe en gele zakjes ter beschikking. Een en ander is in navolging van een soortgelijk project dat in 2016 het levenslicht zag op de Camino Francés en waarbij 130 (!) albergues zich aansloten.

Mens en natuur, het is een wankel evenwicht!

Ik betwijfel of deze initiatieven toereikend zijn om de ambitie van de initiatiefnemers (een schone camino) te realiseren en om zo de ecologische voetafdruk van de pelgrim tot een minimum te beperken. Mijns inziens is er meer nodig! Mogelijk zijn de wijze woorden van Confucius, over de verandering van menselijk gedrag, hierbij een inspiratiebron.

Vertel het me en ik zal het vergeten.

Laat het me zien en ik zal het onthouden.

Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken!

Wellicht is in deze strijd tegen het afval en vóór de natuur ook een taak weggelegd voor de nationale Compostelagenootschappen. Zij kunnen in hun voorlichting aan pelgrims hierop wijzen. ‘Frappez toujours!

Vertaling overbodig!