Sinds mijn aankomst in Valencia, nu twee weken geleden, gaat er geen dag voorbij of er wordt verwezen naar ‘La Noche de San Juan’. Van de Spanjaarden is bekend dat ze graag feestvieren en daarom besteedde ik er aanvankelijk weinig aandacht aan, totdat men mij vertelde dat dit feest, na ‘De Fallas’, het belangrijkste feest is dat hier, maar ook op vele andere plaatsen in Spanje (en elders in de wereld) wordt gevierd.

Massa’s mensen maken hier een ware happening van.

Voor pelgrims die momenteel de Camino del Norte of de Camino Inglés stappen (in ongekend hoge temperaturen) is dit een unieke gelegenheid om kennis te maken met deze populaire traditie. Immers plaats van handeling zijn de stranden langs de Spaanse kusten, zowel in de grote steden als in de kleinste dorpjes.

De waaghalzen durven al wat grotere kampvuren aan.

Dit jaar is de nacht van 22 op 23 juni, in het noordelijk halfrond, de kortste nacht. Op de dag die erop volgt, de langste dag, vindt de zonnewende plaats, het begin van de astronomische zomer. Zo ’n overgang wordt gevierd met rituelen. De vormgeving van de rituelen kent zijn varianten die plaatselijk lichtjes afwijken. Echter, om middernacht enkele keren over een brandend kampvuur springen en enkele keren de zee in lopen om over de aankomende golven te springen, zijn de meest voorkomende uitingen. Op die manier roep je het geluk en het welzijn voor het komende jaar over je af en geef je de boze krachten geen schijn van kans. Onnodig te zeggen dat dit gepaard gaat met veel muziek, veel dans, veel eten, … en veel drank!

Zeven keer over een aanrollende golf springen is op de meeste plaatsen de traditie.

Als je op je tocht de avond van 23 juni ergens in een kustplaats(je) vertoeft, zoek het strand op en spring enkele keren over het kampvuur en trotseer de golven. Sfeer gegarandeerd!

Alhoewel ik niet onderweg ben, ga ik me hier in Valencia onderdompelen in dit heidens feest.