Deze keer kies ik voor een post met een duidelijk licht verteerbaar karakter. Alhoewel ….

Wie kent ze niet? Het ‘menú del día’ en het ‘menú del peregrino’? Voor een prijs die varieert tussen de € 10 en € 14 krijg je een ‘primero plato’, een ‘segundo plato’ en een ‘postre’ met ‘agua o vino incluido’. 

Niets mis met deze menu’s. Af en toe echter ‘roept’ de fijnproever in me om iets anders.

Niks mis met deze menu’s, ze zijn best te pruimen. Bovendien houdt hun kostprijs de uitgaven binnen de perken en dat is mooi meegenomen voor wie weken onderweg is en het budget onder controle dient te houden. Toch kan ik af en toe niet aan de verleiding weerstaan om deze menu’s terzijde te schuiven en ‘te gaan’ voor een plaatselijke specialiteit. Tussen haakjes: als niet vleeseter valt de keuze voor alternatieven een beetje tegen en wordt, gevraagd naar een vleesalternatief, in 9 van de 10 gevallen ei (in al zijn varianten) voorgesteld. Als er dan toch vis beschikbaar is, dan is de kans groot dat er ‘merluza’ (heek) op je bord komt. Best smaakvol, maar zoals eerder al gezegd, af en toe wil de fijnproever in me toch eens wat afwisseling.

Zo heb ik mijn smaakpapillen verpand aan  de ‘pulpa a la gallega’ en ‘pimientos de Padrón’.  De lekkerste pulpo tot nog toe heb ik gegeten in de vermaarde pulpería Ezequiel in Melide. Pulpo is een eenvoudig tapagerecht van gekookte octopus, besprenkeld met olijfolie en gerookte (!) paprika, soms vergezeld van enkele gekookte aardappelen (‘cachelos’).

Pulpa a la gallega: zo puur, zo smakelijk. In al zijn eenvoud!

Een goede tweede in de rij van mijn smakelijkste caminogerechten zijn de ‘pimientos de Padrón’. Al weer een uiterst eenvoudig gerecht, in dit geval van kleine, dikke groene pepertjes die gebakken worden in een goede olijfolie en vóór het serveren bestrooid worden met een rijkelijke hoeveelheid grof zeezout. Pimientos hebben een typisch eigen aroma en zijn mild van smaak. Eén op de 100 wil wel eens wat ‘heter’ zijn dan de rest en nee, dat zie je niet aan de buitenkant. Laat je verrassen!

Soms zit er een ‘stouterik’ tussen ….

Ik zou de Galicische keuken schromelijk tekort doen als ik zou nalaten volgende ‘toppers’ onvermeld te laten:

Zeker na een koude en vermoeiende etappe met regen en wind zal deze verwarmende Caldo Gallego je tot in de ziel raken! Een goed gevulde witte bonensoep met ‘berza’ (’n soort groene kool), prei en een variatie aan vlees, waaronder rundsvlees en chorizo. Niet voor vegetariërs.

Er valt niet te ontkomen aan de ‘Tarta de Santiago’, present op nagenoeg elke menukaart langs de pelgrimsroute. Deze amandeltaart met zijn zachte en korrelige structuur wordt door Spanjaarden zelfs bij het ontbijt gegeten! 

Voor wie tenslotte op zoek is naar een betaalbaar alternatief voor de doorgaans weinig smaakvolle huiswijn, kan ik de streekeigen ‘Albariño’ (Rías Baixas) aanraden. Deze populaire Galicische witte, droge wijn met voldoende frisse zuren zal je zeker niet teleurstellen!