Op 3 augustus jl. heb ik in deze rubriek de fotowedstrijd ‘Los Colores del Camino’ aangekondigd. Voor het eerst in de nog jonge geschiedenis van deze wedstrijd mochten er ook pelgrims/fotografen deelnemen die niet in Spanje wonen. In totaal waren er 600 inzendingen, een respectabel aantal. Onder hen nog weinig buiten Spanje wonende pelgrims, maar toch voldoende om met 2 van de 3 prijzen aan de haal te gaan.

‘Niebla en Roncesvalles’. (Mist over Roncesvalles)

Een foto die net zo goed een schilderij kon zijn. Een pelgrim midden in de mist in een nogal donker bos. De overwegend zachte, groene tonen verdoezelen het tafereel enigermate waardoor de foto iets mysterieus krijgt. Mooi passend bij het gegeven van de camino. Een knap beeld!

De fotograaf, Antonio Pascual Pedrero (Rioja), maakte deze foto tijdens de eerste etappe van zijn eerste camino. “De dikke mist vergezelde me al de hele dag en inspireerde me om dit beeld te schieten”, licht hij toe.

‘Horizonte en el Camino’  (Horizon op de camino)

Bij het verlaten van Logroño werd de Italiaanse fotograaf Giorgio Mazzoldi getroffen door de ondergaande zon die dit landschap omtoverde in een briljant kleurpalet van groen en geel. Hij aarzelde niet en schoot dit mooie, maar mijns inziens toch niet zo speciale plaatje. Over smaken valt evenwel niet te twisten.

Feit is wel dat Giorgio na deze eerste camino, net als vele andere pelgrims een beetje verslaafd raakte aan de camino. Zijn bijzondere ontmoetingen met de mensen onderweg, de spirituele dimensie, de sfeer, het landschap, al deze ervaringen vroegen om meer. Later volgden dan ook de Camino Primitivo en de Camino Portugués.

 ‘Cor em movimento’  (Kleur in beweging)

Bruin- en okertinten domineren in de foto van de Braziliaan Diego Bregolín, die hiermee de 3^e prijs wegkaapte. Over het jaargetijde kun je je niet vergissen bij dit beeld. De eerder aangehaalde kleuren, de bladval en de najaarsmist verwijzen onmiskenbaar naar de herfst. Diego schoot dit plaatje op weg naar Burgos terwijl hij, samen met zijn echtgenote, de Montes de Oca overstak.

Een sfeervol plaatje ware het niet dat naar mijn smaak, totaal overbodig en zelfs storend een verkleurd eikenblad onnodig veel aandacht opeist en door zijn positionering erg ‘gezocht’ overkomt.

Hoe dan ook, Diego zegt met volle teugen genoten te hebben en nam een massa foto’s mee naar huis die voor hem en zijn partner aan onvergetelijke ervaringen herinneren.