8 mei 2014: van Saint-Martin-Durfort naar Moissac.

Na een uitstekend diner gisterenavond in gezelschap van een Nederlands sprekende fransman uit Toulouse, stond de wekker vanochtend op 6 uur. We moesten slechts 10 km lopen naar Moissac, daar onze treintickets naar Rodez regelen en natuurlijk Moissac, of tenminste zijn klooster, bezoeken. Moissac is immers een belangrijke etappe op de bedevaartroute naar Santiago de Compostela.

le soleil se lève

Ook het ontbijt was uitstekend en om kwart over acht vertrokken we op pad, al snel ingehaald door onze Fransman. We besloten een tijdje samen te lopen. Na enkele kilometers bij het nemen van een behoorlijke helling, werd ons duidelijk dat het geen grootspraak was geweest van deze fransman, toen hij ons gisterenavond vertelde elke dag zo ’n slordige 35 km te lopen, afgewisseld met dagen van ruim 40 km. We namen afscheid en zetten onze wandeling in ons eigen tempo verder.

vogelverschrikker?

We waren enigszins verrast toen al na 2 uur wandelen het bordje ‘Moissac’ voor ons opdook. Om in het historisch centrum te geraken moesten we weliswaar nog 2 km verder stappen, maar omstreeks 10 uur arriveerden we op het plein voor het beroemde klooster (cloitre) Saint-Pierre.

We besluiten om alvorens het klooster te bezoeken eerst naar het station te gaan om onze treintickets voor Rodez te reserveren. Op mijn vraag of een 60-plusser korting krijgt, stelde de loketbediende me een reductiejaarkaart van 20 euro voor. Hierdoor bespaarden we op het traject naar Rodez meteen al 15 euro, inclusief de kosten van deze kaart. Vanaf nu reis ik, samen met eventueel 4 reisgenoten, in de weekends, op feestdagen en tijdens schoolvakanties aan halve prijs in Frankrijk. Wie weet komt de kaart nog eens van pas.
We hadden nog ruim de tijd om Moissac en het klooster te bezoeken, aangezien onze trein pas over enkele uren zou vertrekken. Aangezien er al enige tijd aan de spoorlijn naar Rodez werd gewerkt, konden we slechts sporen tot Carmaux. Vanaf daar kan het met een speciaal ingelegde busverbinding naar Rodez.
Moissac maakte een ‘zondagse’ indruk, wellicht als gevolg van de feestdag die vandaag in Frankrijk wordt gevierd (bevrijdingsdag 2e wereldoorlog). Het cloître wordt al sinds geruime tijd aangemerkt als werelderfgoed en werd geheiligd in het jaar 1100. Heel bijzonder is de kloostergang, uniek in de wereld vanwege de prachtige staat van zijn 76 gebeeldhouwde kapitelen. Op de poort van het klooster prijkt een enorm timpaan met de voorstelling van het Laatste Oordeel, waarin Christus als wereldheerser wordt voorgesteld, omgeven door de symbolen van de evangelisten, door engelen en zijn 24 voorouders.

timpaan de apocalyps voorstellend

prachtige kloostergang

detail van 1 van de 76 kapitelen

Omstreeks 13.30 uur stapten we op de trein die ons in 2 uur via Toulouse naar Carmaux zou brengen om vandaar verder te reizen met de bus naar Rodez, waar we een hotel hadden geboekt vlakbij het station. Morgen met het vliegtuig naar Charleroi en vandaar met de wagen naar huis.

o-o-o-o-o-o-o-o-o

Onze wandeling over ca. 210 km van Conques naar Moissac zit erop. Qua parcours geen gemakkelijke wandeling, zeker niet gedurende de eerste wandelweek. Ofschoon de landschappen en ‘ le chemin’ ook nu weer indrukwekkend waren, komt het ons voor dat het gedeelte dat we vorig jaar over de Aubrac wandelden (nog) niet overtroffen werd. Mogelijk vertekent de tijd onze herinnering, of willen we die overweldigende ervaringen van vorig jaar koesteren? Het maakt niet uit. Voor zover we tot nog toe kunnen beoordelen is de GR 65, alias de Via Podiensis, een schitterende aanlooproute naar de Camino Frances, die erom vraagt voltooid te worden. Bij leven en welzijn gaan we dat ook doen.

o-o-o-o-o-o-o-o-o

We schrijven inmiddels april 2015 en gaan de ‘draad’ weer oppakken. Via Brussel vliegen we naar Toulouse. Vanuit Toulouse is er een goede treinverbinding naar Moissac, ons eindpunt in 2014. De 10 wandeldagen die ons nu ter beschikking staan, zullen niet toereikend zijn om het eindpunt van de Via Podiensis, Saint-Jean-Pied-de-Port, te bereiken. Geen erg. Dan hebben we weer een reden om later, bij leven en welzijn, deze 740 km lange wandelroute nog eens aan te doen met de bedoeling dan naar Saint-Jean-Pied-de-Port en wie weet, misschien Roncesvalles, te lopen.

o-o-o-o-o-o-o-o-o