29 april 2018: van San Sebastian via Hernani naar Tolosa.

Het traject van San Sebastian naar Hernani (10 km) loopt uitsluitend via de verkeersweg. Vandaar dat we besloten dit per bus te doen. Hernani maakte vanmorgen naar een slaperige indruk. Aanvankelijk waren er in de pittoreske straatjes amper tekenen van leven te bespeuren, totdat we plotseling opgeschrikt werden door een fanfare van ca. 7 muzikanten die al spelend over het dorpsplein paradeerde ter ere van, ja van wat?

Nog even de baret fatsoeneren ….

Het vertrek uit Hernani had wel wat voeten in de aarde. Na onze eerste koffie in een plaatselijke bar (geen stempel!), gingen we op zoek naar het politiebureau voor een stempel. Een kwartier later stonden we bij het politiebureau dat vlak bij de bushalte bleek te liggen….  waar we een half uur geleden uitgestapt waren. Blijkbaar komen er niet zo vaak pelgrims op het politiebureau, want de agent keek een beetje verrast, maar na enig zoeken had hij een stempel gevonden. Het terugvinden van de pijlen lukte aanvankelijk vrij goed, maar in het daarop volgend kwartier konden we nergens een volgende pijl bespeuren en een klein half uur later stonden we opnieuw bij onze eerste pijl. Toen pas merkten we dat we, in plaats van de weg te volgen, eerst via een ietwat verscholen trap naar beneden moesten om van daaruit verder te gaan.

Tja, hier staan we weer op hetzelfde punt. Even goed uitkijken nu!

Via Urnieta arriveerden we na ruim anderhalf uur in Andaoin. Een fris plaatsje waar de plaatselijke bevolking blijkbaar net bij onze aankomst haar kerkelijke zondagsplicht vervuld had. In het café tegenover de kerk heerste er een gezellige drukte. Terwijl we met een belangstellende cafébaas gezellig keuvelden, kregen we ongewild van een aangrenzende tafel de ‘gezondheidsrubriek’ mee van de 5 dames die elkaar onder het genot van een kop koffie aan het bijpraten waren over hun lichamelijke klachten van de afgelopen week.`

Een tunnel! De tunnel? Nee, San Adrián is pas voor één van de volgende dagen.

In Billabona aangekomen hadden we er al 13 km opzitten en we besloten hier te lunchen. De pinchos in de plaatselijke bar zagen er zó verrukkelijk uit dat we ons meegenomen brood in de rugzak lieten en genoten van de plaatselijke lekkernijen. Gedurende de laatste 7 km kregen we uitsluitend asfalt onder de voeten, langs kaarsrechte wegen en evenwijdig met de spoorlijn. Zo konden we ook kennis maken met de verschillende types locomotieven die de Spaanse Renfe rijk is.

Even vergeten dat we zelf ook proviand bij hebben.

Kilometers langs de spoorlijn gelopen.

Tolosa, onze aankomstplaats van vandaag, ligt aan de oever van de Oría en mag er met zijn mooie gevels en bruggen zeker zijn. De plaatselijke arena wordt, zo weet men ons te vertellen, slechts enkele keren per jaar nog gebruikt. Ook treffen we hier voor het eerst een frontón aan, een kaatsmuur voor het Baskische balspel pelota vasca. De volgende dagen zullen er nog vele volgen.

Ons verblijf voor vannacht, de albergue Zuloaga Txiki ligt ongeveer een halve kilometer buiten Tolosa. Daar verbleef behalve Marina, een sympathieke Spaanse peregrina, ook een grote groep jeugdige bergwandelaars. Ofschoon het bijhorende restaurant op zondag gesloten is, was de gastvrouw toch bereid tortilla en een salade voor ons klaar te maken. Het afsluitende stuk taart bevatte voldoende calorieën om de volgende dag glansrijk door te komen.

Klik op de pijl LINKS op deze pagina om naar het verslag van de VOLGENDE dag te gaan.