7 mei 2018: van Salinillas de Burdón naar Haro

7 mei 2018: van Salinillas de Burdón naar Haro

Amper 10 km staan op het programma voor vandaag. Alle gelegenheid dus om het rustig aan te doen. In de toeristische albergue waar we overnachtten waren we de enige gasten. De albergue is helemaal ingericht op de ontvangst van groepen die hier ook gebruik kunnen maken van volledig pension. Zo niet voor ons gisterenavond en vanochtend, want de eigenaar had ons laten weten dat er in deze periode geen maaltijd- en ontbijtvoorziening was. Dat laatste gold overigens ook voor het dorpje zelf dat nog helemaal moest ontwaken toen we, na een goede en rustige nacht, onze klaar maakten om op pad te gaan richting Briñas zo ‘n 5 km verderop, waar er wellicht faciliteiten zouden zijn. Om de lege maag een beetje te vullen hadden we enkele koeken en wat fruit ter beschikking.

Via een bijzonder mooi traject vanuit Salinillas moeten in slechts 2 km een kleine 200 hoogtemeters overwonnen worden.

Via een pittige klim verlieten we Salinillas en na enkele kilometers prijsden we ons opnieuw gelukkig dat we in de voorbereiding ervoor gekozen hadden om ook deze etappe van La Puebla de Arganzon naar Haro in tweeën te knippen. We genoten volop van het prachtige weer en de schitterende uitzichten die ons tijdens de klim te beurt vielen. Onderweg zijn is belangrijker dan aankomen, een veel gehoorde uitspraak die hier weer eens onderstreept werd. De talrijke wijngaarden, veelal op de zuidflanken van de heuvels, vertelden ons dat we nu definitief Baskenland verlaten hadden en in de Riojastreek waren aanbeland. De wijnbouwcultuur is hier in volle ontplooiing, want naast ‘volwassen’ wijngaarden troffen we hier even zoveel jonge, recent aangeplante wijnstokken. Eenmaal op de top van de heuvel aangekomen bewonderen we Briñas in de verte in volle glorie, maar raken nog meer onder de indruk van de terrasvormige wijngaarden vlak voor ons, die in een aangename ochtendzon een schitterend lijnenspel tentoon spreiden en ons ‘zovele tinten groen’ laten beleven.

Briñas wacht op ons. We zijn nu echt in de Riojastreek.

Behalve voor zijn talrijke bodegas is een korte stop in Briñas ook de moeite waard vanwege het mooie ´Humilladero´ (soort kapelletje bij de ingang van dorpjes en op kruispunten van wegen, bedoeld om reizigers en passanten in staat te stellen uiting te geven aan hun devotie) en de statige 16^e eeuwse barokke Iglesia de la Asunción, heel centraal gelegen aan de Plaza de la Constitución. Gelukkig voor ons was er toch één van de cafés bij onze aankomst open zodat we ons verlate ontbijt konden gebruiken.

Op de achtergrond de mooie, barokke ‘Iglesia de la Asunción”

Na het ontbijt genieten we van een heerlijke, nagenoeg vlakke wandeling langs de oever van de Rio Ebro. Vlak vóór Haro moeten we deze rivier oversteken via een schitterende gotische brug wier initiële constructie al in de 13^e eeuw plaatsvond, maar daarna meerdere keren moest gerestaureerd worden. Lange tijd was deze brug één van de weinige oversteekplaatsen over de Ebro en, behalve van belang voor de handel met Álava en Navarra, van groot belang voor pelgrims die via de Camino Vasco Interior naar Santiago pelgrimeerden.

Zeven gotische bogen telt deze brug. Sinds eeuwen een biedt zij de mogelijkheid om Haro te verbinden met Baskenland.

Dat Haro de hoofdstad van de Riojawijn is wordt onderstreept door de taltijk aanwezige bodegas, wijnvaten en reclameborden die passanten naar een proeverij moeten lokken. Haro ademt wijn uit, Haro is wijn. Eén van de deviezen met toepasselijke woordspeling is dan ook: ¿Vino a Haro?: ¡Vino de Haro! (“Kwam hij naar Haro? De wijn van Haro!”).