7 mei 2014: van Lauzerte naar Saint-Martin-de-Durfort.

De gemeentelijke gîte van Lauzerte bood wat je van een gîte communal mag verwachten: een bed, toiletten en een douche. Weinig sfeer en de keuken bood voor hen die daar hun maaltijd moeten bereiden slechts zeer bescheiden voorzieningen. Als gevolg van de plastic matrasbeschermers kreeg je voortdurend een klef gevoel dat de nachtrust niet echt bevorderde. Genoeg geklaagd, in Lauzerte was er vanaf 07.00 uur de mogelijkheid om bij de plaatselijke bakker te ontbijten. De bakker excuseerde zich omdat hij af te rekenen met een elektriciteitspanne, maar dat zou alleen maar gevolgen hebben voor de klanten die later op de dag nog brood wilden. De ‘gelagzaal’ bevond zich achter de winkel en bleek dienst te doen als keuken, kantoor, opslagplaats en verbruikersruimte. Op zijn Frans, maar mede door de aanwezigheid van de nog slaperige hond was het een aangenaam verpozen, ook al omdat het ontbijt royaal voorzag in koffie, sinaasappelsap, croissants en brood. Voor 5 euro per persoon voelden we ons niet bestolen. Dat gevoel hadden we wel enkele uren later toen we in ‘ l’ Aube Nouvel‘ 6.40 euro moesten betalen voor twee cafés au lait. Saint-Jacques moest het weten!

de ‘lunchroom’ voor het ontbijt bij de plaatselijke bakker

Na het ontbijt bij de bakker gingen we op pad richting Moissac, het geplande eindpunt voor onze wandeling dit jaar op de Via Podiensis. Onze planning is om op donderdag in Moissac te arriveren, want ons vliegtuig is pas vrijdag vanaf Rodez. We kunnen het dus rustig aan doen vandaag en volstaan met een wandeling van een kleine 15 kilometer tot in Saint-Martin-de-Durfort, waar we een overnachting gereserveerd hebben. Zonder nadenken volgen we (als makke schapen) twee pelgrims en na een half uur krijgen we in de gaten dat we nog altijd niet op ‘le chemin’ zitten. Na links en rechts wat informatie ingewonnen te hebben bij toevallige passanten, vernemen we dat we pas na 4 km opnieuw bij de GR65 uitkomen. Achteraf blijkt dat we geen omweg gemaakt hebben, want pelgrims die we al zagen vertrekken tijdens ons ontbijt arriveerden later dan ons bij l’ Aube Nouvel. Een compensatie voor de extra kilometers van gisteren zullen we maar denken.

‘dag pelgrims’, …. ‘dag kalfjes’

Tijdens de eerste wandeluren liepen we onder een dreigend wolkendek en ging de poncho afwisselend aan en uit. Dat uit was nodig omdat er sprake was van een wat de Fransen noemen ‘du temps lourd’, benauwd dus. De combinatie met een poncho levert dan een gratis, maar onbedoelde en ongewenste sauna op.

Het wordt stilaan traditie dat ik tijdens zo ’n wandel 10-daagse minstens 1 keer tegen de vlakte ga. Zo ook vandaag bij een van de vele afdalingen. Voor ik er erg in had lag ik op de grond en was ook even snel weer recht, snel omkijkend of niemand getuige was van dit, in mijn ogen dom incident dat, als gevolg van de zachte ondergrond, mij geen averij opleverde.

Omstreeks 12 uur al hadden we de geplande 12 km achter de kiezen en hadden dus ruimschoots de tijd om wat bij te komen, ons op te frissen en wat spullen te wassen in de luxe, maar toch wat overdreven dure gîte van La Baysse. In de loop van de namiddag klaarde de lucht helemaal uit en genoten we van het prachtige uitzicht over de omliggende valleien van onze verblijfsplaats. Morgen op naar Moisssac het voorlopige eindpunt van onze wandeling.

ns onderkomen voor vandaag: La Baysse

graag nog 1 dag stand houden