7 juni 2012: van Santo Domingo de la Calzada naar Belorado

De kop is eraf.

Inmiddels heb ik zo ‘n 240 kilometer gewandeld. Ruim een kwart van de totale afstand zit er dus op. Dat is al iets om op terug te kijken. Vandaag ben ik een bord gepasseerd waarop het totaal nog af te leggen traject stond afgebeeld. Het is nog een heel eind tot Santiago. Dat is ook de beleving elke morgen bij het begin van de etappe.

Nog een heel eind te gaan….

Maar, eenmaal op weg vervagen de kilometers onder je voeten. Omstreeks 1 uur vanmiddag zaten de geplande 21 kilometer er al op, niettegenstaande het vandaag ‘Gone by the wind!’ was.

Mooie, glooiende landschappen.

Helaas was het meer opboksen tegen de wind, dan voortgejaagd te worden. De hele etappe de wind tegen gehad. En niet zo ’n beetje! Zon in de rug, soms dreigende wolken, zelfs een regenboog!

Een heuse regenboog zonder een spat regen.

Het scheelde niet veel of er waren enkele kilometers bijgekomen. Opeens stelde ik vast dat mijn handdoek, die ik met mijn hoed vastzet om mijn nek tegen de zon te beschermen, verdwenen was. Dan maar terug, want mijn reservehanddoek had ik Bart mee gegeven. Na enkele honderden meters terug gelopen te hebben, zwaaiden twee Franse dames met mijn handdoek. Ik had hen een uur eerder even gesproken om kleingeld te wisselen voor de drankenautomaat. Het zal hun wellicht geen moeite gekost hebben te weten van wie de handdoek was, want een oude, wat haveloze man met een geïmproviseerde woestijnhoed vergeet je niet zo maar. Toch heel erg attent van hen om mijn handdoek mee te nemen in de veronderstelling dat ze mij nog zouden ontmoeten.

Anders dan andere dagen liep de route vandaag door verschillende dorpjes die op regelmatige afstand van elkaar gelegen waren. Dat schiet dan lekker op en biedt de mogelijkheid om de etappe mooi in te delen en hier en daar even te pauzeren om een kop koffie of een frisdrankje te gebruiken. Toch bood de wandeling van vandaag niet veel bijzonders, ook al omdat een deel van het traject evenwijdig liep aan de N-120 naar Burgos. Na zo ‘n 7 kilometer bij het plaatsje Granon verlieten we voor goed de provincie La Rioja en liepen het ‘oneindige’ Castilië binnen. Vele plaatsnamen verwijzen naar de Camino, zo ook het volgende dorpje Redecilla del Camino. Via Castildelgado, Vitoria en Vilamayor del Rio gaat het naar de eindbestemming Belorado. Dit middeleeuws stadje beschikt over twee kerken. Om de kerken in goede staat te houden wordt de mis om het half jaar in één van de twee kerken opgedragen.

Eén van de twee kerken, met ooievaarsnesten.

Bijzonder is ook dat de beide albergues die het plaatsje telt, elk over een zwembad(je) beschikken. De al dagen meegesleepte zwembroek kwam eindelijk van pas.