7 juni 2015: van Buelna naar Poo.

Vannacht heb ik weer eens een ordentelijke nacht kunnen doorbrengen in albergue Santa Marina in Buelna. Slechts met zijn 5-en op 1 kamer en geen overdreven gesnurk. Bij het ontbijt waren we ongeveer met 15 en vanavond blijk ik de enige te zijn in de albergue in Poo. Voor mij toch een beetje een raadsel, want de eerstvolgende plaats met overnachtingsmogelijkheid is in Pineres de Pria, toch zo ’n 17 km verder. Zij die hiervoor kiezen moeten vandaag ruim 35 km wandelen en dat zie ik niet iedereen doen. Wellicht zullen de meesten er een kalme dag van gemaakt hebben en al in Llanes halt gehouden hebben.

Bij het vertrek vanmorgen leek het een zonnige dag te worden, maar na een uurtje wandelen betrok de hemel en dat bleef heel de dag zo. Prima wandelweer.

Het GR E-9 kustpad naar Llanes.

Om te voorkomen dat vandaag weer het grootste deel van de wandeling over asfalt zou gaan, koos ik ervoor om vanaf de start in Buelna de GR E-9 wandelweg op te zoeken, waarvan ik gelezen had dat die ook naar Llanes leidt. Na een beetje zoeken in het dorp kwam ik op deze GR terecht en ik heb daar geen spijt van gehad, ondanks dat deze route er enkele kilometers meer over doet om in Llanes te geraken dan de officiële caminoroute. Toch vreemd dat men hier in Asturië de pelgrims over de weg laat lopen, terwijl er een aantrekkelijk alternatief bestaat. Met de oorspronkelijkheid van de camino kan dat niets te maken hebben. Zitten hier commerciële belangen achter? Zo las ik onlangs dat men op de camino Portuguèse er eindelijk in geslaagd was een alternatieve route uit te zetten voor de eerste 15 km na Porto, die over een levensgevaarlijke verkeersweg lopen zonder een voet- of fietspad. De plaatselijke commercanten die zich hierdoor benadeeld voelden, wisten niet beter dan de bewegwijzering van deze alternatieve route te overschilderen en de bewegwijzering naar de oude route opnieuw uit te zetten en dat al tot twee keer toe.

Koe met ‘lauwerkrans’ langs kustpad.

En nog vel meer fraais op dit pad …

Het GR E-9 pad is een zaligheid om te lopen. Nu eens dicht bij de kust, dan weer wat verderaf van de kust om dan de rand van de aanwezige dorpjes te scheren. Ongeveer halverwege naar Llanes werd ik getrakteerd op een bijzonder natuurverschijnsel, de bufones de Arenillas. In de kalkrotsen zijn hier door de regen gaten uitgesleten, waardoor er een open verbinding wordt gevormd met de grotten die in de steile kliffen door het inbeukend zeewater in de loop der tijd zijn ontstaan. Als de branding het zeewater de grotten binnenstuwt, spuit het zeewater met grote kracht door deze gaten omhoog waardoor er geisers van zeewater ontstaan. Dit krachtsvertoon gaat bovendien gepaard met een hels lawaai.

In de vroege namiddag arriveerde ik in Llanes. Er was een behoorlijke drukte die wellicht te maken had met een processieomgang die vandaag plaatsgevonden had. Hier en daar waren er nog speciaal voor de gelegenheid aangelegde bloementapijten te zien. Er was veel volk op de been in de straatjes rond de haven. Ik besloot om hier halt te houden en mijn picknick aan te spreken. Verder verwijst er in dit stadje niets meer naar het pelgrimsverleden dat teruggaat tot de middeleeuwen met een hospitum voor ‘binnenlandse en buitenlandse pelgrims’. Heden ten dage is er zelfs geen albergue meer.

Voor het laatste stukje van vandaag volstond een half uurtje doorstappen naar Poo. In het centrum van het dorpje bevinden zich pal tegenover elkaar twee bars. Die konden beide rekenen op een royale klandizie. Evenveel volk op straat voor de bars dan binnen. Blijkbaar is de zondagnamiddag voor de Spanjaarden het moment om te ‘socializen’.

Een niet mis te verstane uitnodiging.