6 mei 2013: van Padrón naar Teo

Pension Jardin is ons goed bevallen. Een rustige nacht, lekker bed en goede sanitaire voorzieningen. Klein minpuntje: er is geen ontbijt mogelijk. Wetende dat het onderweg nog even zal duren vooraleer er gelegenheid is voor een ontbijt, besluiten we in Padrón zelf te ontbijten. We kozen voor de enthousiaste eigenaar van een klein cafeetje vlakbij de Santiagokerk. Geroosterd brood, jam en koffie. De over-enthousiaste man bleef alsmaar druk in de weer, gebaren makend, nu eens in zichzelf dan weer tegen ons pratend, zenuwachtig doend met afwassen, terwijl er verder geen klanten in de zaak aanwezig waren. Aanvankelijk leuk, maar na een half uurtje beslist vermoeiend. We werden bij ons vertrek nog eens hartelijk begroet en omhelsd en gingen op pad.

enthousiast, druk, vermoeiend

Santiago is nog slechts 25 kilometer verderop en dus in één dag goed te doen. Toch bleven we bij ons plan om de etappe in tweeen te knippen en vandaag niet verder te wandelen dan de albergue in Teo, 10 kilometer verderop.

albergue de peregrinos de Teo

Dat moet ons vandaag een rustige dag bezorgen en in staat stellen om dinsdag vóór 12 uur in Santiago te arriveren, op tijd voor de mis om 12.00 uur. De regen die voor vandaag en volgende dagen voorspeld was, viel aarzelend uit een dreigende grijze hemel, maar bleef tot onze aankomst in Teo beperkt tot een fijne miezerregen waar we net niet nat van werden. Later op de middag is het flink gaan regenen en volgens de voospellingen wordt dit de komende dagen niet anders. Komt de meegezeulde regenkleding ook een keer van pas.

wijnranken op pergola’s in Galicië: remedie tegen vochtig klimaat

De wandeling van vandaag ging hoofdzakelijk ‘off road’ via mooie wandelpaden afwisselend in open veld en dennenbossen. Op dit eerste stuk maakt de camino een omweg vanwege werkzaamheden aan de spoorbaan. De gids van 2012 maakt hier al gewag van zodat het er de schijn van heeft dat deze tijdelijke omleiding wel permanent zal blijven, want van werken is niets meer te bespeuren. Wel word je tot twee keer toe over een relatief drukke spoorbaan gestuurd, zonder dat daar sprak is van enige beveiliging. In een tijdsbestek van amper een kwartier passeerde er twee keer een trein die, het moet gezegd worden, bij het naderen van dit traject een niet te negeren waarschuwingssignaal liet horen.

‘onbewaakte’ spoorwegovergang

Vlak na het verlaten van Padrón passeerden we de kerk van Santa Maria de Iria met aangrenzend kerkhof, waar de bekende Spaanse dichteres, Rosalia de Castro begraven ligt. In Padrón zelf verwijzen o.a. een straatnaam en een hotel naar haar. Even verderop lag het museum van de ‘Camilio José Cela Foundation’. Van José Cela zagen we gisteren al, bij het binnenlopen van Padrón een standbeeld van deze nobelprijswinnaar (1989) voor de literatuur. Aldus mag Padrón bogen op het gehuisvest hebben van twee coryfeeën van de Spaanse literatuur. Een kleine vier kilometer verder, in A Escravitude, herinnert een pompeuze barokke kerk aan een Mariamirakel dat hier in de 18e eeuw plaatsvond. Al met al, ondanks deze korte etappe, een rijk aanbod aan natuurschoon en historisch erfgoed.

kerk van Santa Maria de Iria