6 mei 2014: van Escayrac naar Lauzerte.

De celibataire nacht hebben we beiden goed overleefd en ’s morgens werden we gewekt door het gezang van vogels. Toch hebben we dat niet ervaren als het verstoren van de stilte, maar als iets dat deel uitmaakt van het ‘leven’ in dit landschap.

tuin van het monastère in de vroege ochtend

Het ontbijt in het klooster was op zijn Frans, m.a.w. brood, koffie en confituur, in dit geval door de zusters zelf gemaakte pruimenjam met een voortreffelijke smaak. De hospitalier had ons gisterenavond verteld dat een variante van de GR ons 5 km winst opleverde, waardoor we Montcuq konden vermijden. Hij was nog zo vriendelijk even met ons mee te lopen om ons de weg te tonen. Dat we geen ervaren kaartlezers zijn moesten we vandaag tot onze schande ervaren. Na ongeveer een uur lopen kruisten we een GR-route. Niet eens wetend of we links of rechts moesten hielden we 2 auto’s staande met het verzoek om ons de weg te wijzen. De bestuurder van de 2e wagen was goed met de steek bekend en zette ons op het juiste spoor. Voor de kortere route waren we volkomen verkeerd gelopen met als gevolg dat we via de oorspronkelijke route en langs Montcuq onze wandeling moesten voortzetten. Resultaat: 5 km mee lopen.

zo Frans ….

Na een brood gekocht te hebben en de dagelijkse koffie op een terrasje, begaven we ons richting Montlauzun. Als je enkel afgaat op de hoogtemeters die overbrugd moeten worden, zoals aangegeven staat in de gids, raak je snel in de veronderstelling dat het over een relatief vlakke etappe gaat. Echter, twee keer 100 meter klimmen en ook weer dalen betekent in hoogtemeters geen verschil, maar je hebt dan wel twee keer een pittige beklimming achter de kiezen. Dat was ook vandaag het geval. Naar Montlauzun ging het flink omhoog en dat ging toch wel in de benen kruipen omdat het al de zoveelste beklimming van de dag was. Er zouden er nog twee volgen: één na het verlaten van Montlauzun en één om boven te geraken in Lauzerte.
‘Meer bergbeklimmen dan wandelen’ was de quote van de dag van Angelique. We gunden ons dan ook een extra lange pauze na onze picknick, waarvoor we de top van de beklimming na Montlauzun uitgekozen hadden.

even rusten en bijkomen

Nog 7 kilometer wandelen naar Lauzerte. Daar namen we ruim de tijd voor en na twee uur wandelen maakten we ons op voor de laatste beklimming van de dag naar het middeleeuws stadje op de heuvel. Lauzerte staat in Frankrijk op de lijst van ‘les plus beaux villages de France‘ en met recht.

marktplaats Lauzerte

Op de ruime marktplaats van de bastide, omgeven door arcaden in rondbogen, genoten we op een terrasje van het uitzicht op de authentieke huisjes uit de 15e tot 18e eeuw, gebouwd uit witte kalksteen die in de streek ruim voorhanden is. Ook op deze marktplaats bevindt zich de Sint Bartolomeuskerk, een bouwwerk uit de 13eeuw, maar als gevolg van de godsdienstoorlogen bijna volledig verwoest en heropgebouwd in de 16e en 17e eeuw. Bijzonder fraai is het vergulde barokke altaarstuk in de noordelijke kapel met voorstellingen uit het leven van de maagd Maria.

detail van het interieur van de Sint Bartolomeuskerk

Ons bezoek aan de ‘jardin pèlerin‘ mag niet onvermeld blijven. Deze tuin, gelegen aan de voet van de stadswallen, met een adembenemend uitzicht op de omgeving, is uniek in Frankrijk. Met zwart-wit foto’s van belangrijke plaatsen en sites op de weg naar Compostela, coupletten van liedjes en hedendaagse gedichten, in een tuin met zorgvuldig gekozen beplanting, evoceert de ontwerpster Marianne Sanna, het leven van de pelgrim onderweg naar het Jacobsgraf. Vertrek, gastvrijheid, toeval, plezier en tegenslagen, mirakelen, prettige en minder prettige ontmoetingen, al deze thema’s komen aan de orde. “Voici le chemin vers le fin des terres. Prépare-toi, voyageur inlassable”, zo staat er bij het eerste thema, om bij thema 35 te eindigen met “Me voici enfin de retour.”

le ‘jardin pèlerin’

Voor de overnachting moesten we vandaag tevreden zijn met een slaapplaats in de Gîte Communal. Dergelijke gîtes proberen we zoveel mogelijk te vermijden vanwege het gebrek aan sfeer, comfort en voorzieningen. Het was echter niet anders Het was vakantie in Frankrijk en de gîtes in deze streek waren volgeboekt, al dan niet door wandelaars. Op sommige adressen waar we informeerden naar een slaapplaats kregen we te horen dat ze ‘complet’ waren tot het einde van de week. Voor de overnachting van morgen hebben we enkele dagen geleden al gereserveerd. Dat zit dus goed.