6 juni 2012: van Nájera naar Santo Domingo de la Calzada

De afgelopen nacht in de albergue Municipal van Nájera heb ik niet goed verteerd. Vooraleer 90 mensen in één slaapzaal ‘geïnstalleerd’ zijn, duurt het wel even. Het was dan ook pas 11.00 uur toen er sprake was van enige rust.

Om 4.00 ’s morgens vertrok de eerste. Een Japanner. Blijkbaar al goed bekend onder de pelgrims en altijd hetzelfde ritueel volgend: rugzak bij de deur, kleren aan in bed en ongewassen op pad. Enkelen beweren dat hij van op afstand herkenbaar is aan zijn lijfgeur en willen niet naast hem liggen op de slaapzaal. Ook dat is de Camino.

geïmproviseerde woestijnhoed

Vandaag naar Santo Domingo de la Calzada gewandeld in uitstekende wandelomstandigheden. Goed beloopbaar parcours met niet al te veel beton of asfalt, effen onverharde wandelpaden, een lekker zonnetje en een lichte bries. Op het gehele traject van 21 kilometer slechts 2 dorpjes tegen gekomen. Wijdse vergezichten met enorme graanvelden en uiteraard wijnbouw. We zijn nog steeds in de Rioja. De Siërra de la Demanda is nooit veraf en omkadert als het ware het landschap.

‘kruispunt’

Voor het eerst heb ik mijn I-Pod bovengehaald. Ruim twee uur geluisterd naar Van Morrisson. ‘Astral Weeks’, ‘Moondance’, maar ook het latere ‘Into the Music’ , waarop ‘And The Healing Has Begun’ nog altijd even fris en oprecht klinkt.

And we’ll walk down the avenue again
And we’ll sing all the songs from way back when
And we’ll walk down the avenue again and the healing has begun

Et cetera.

‘doorkijkje’

Ik verbaas me er over hoe snel wandelaars, ongevraagd, mededeelzaam zijn over hun ‘camino-motieven’. Vandaag passeerde ik een Franse wandelaar uit Normandië die onmiddellijk na mijn vraag waar hij vandaan kwam en hoe lang hij onderweg was (dé klassieke openingsvragen), vertelde dat er thuis niemand meer op hem wachtte. Waarom zou hij dan thuis blijven? Vorig jaar had hij zijn vrouw verloren door wat hij noemde ‘een medische fout’.

in de verte Santo Domingo de la Calzada

Na zo ‘n 5 uur wandelen, pauzes meegerekend, dook Santo Domingo, volgens sommigen Compostela in de Rioja, al op. Prachtig dorp, met als pronkstuk de kathedraal (in een dorp!) die gebouwd is op het graf van de heilige Domingo. De kathedraal vertegenwoordigt een combinatie van bouwstijlen, met als meest opvallende de barokke overdadigheid van de grote klokketoren. In de kathedraal bevindt zich een nis met daarin kippen ter herinnering aan het meest bekende wonder dat toegeschreven wordt aan de heilige Domingo. Het verhaal wil dat een Keuls pelgrimsgezin in een plaatselijke herberg overnachtte. Omdat de zoon niet wilde ingaan op de avances van de herbergiersdochter, beschuldigde deze hem (ten onrechte) van diefstal. De zoon werd opgehangen. Toen het pelgrimsgezin terugkwam uit Compostela bleek de zoon niet overleden te zijn. Santo Domingo had de hele tijd het opghangen lichaam ondersteund! Toen de schout van de stad dit vernam riep hij uit: “De jongeman is net zo levend als de gebraden kip die ik hier zit te eten!”. Terstond vloog de kip weg van zijn bord en kakelde:

“Santo Domingo de la Calzada is een stad, waar de kip kakelde die je net gebraden had.”

fragment uit de voorgevel van de kathedraal van Santo Domingo

Vannacht logeer ik in een oude abdij die beheerd wordt door de zusters Cisterciënzers. Bijzonder sfeervol onderkomen met kleine slaapzalen, een mooie tuin en zitruimte met open haard en voorzieningen om zelf eten klaar te maken. Prijs? Een ‘donativo’. Zo kan het dus ook.

Vanavond kwam ik Theo weer tegen en heb samen met hem gesoupeerd. Het was helemaal gezellig toen Janet zich bij ons voegde en we weer even konden bijpraten.

‘verbroederen’ met Theo (Groesbeek) en Janet (Canada)