5 mei 2018: van Vitoria naar La Puebla de Arganzón.

Met een kleine 19 km voor de boeg en een gerieflijk hostal met de mogelijkheid om zelf ons ontbijt te bereiden, konden we de dag ontspannen aanvangen. Het vertrekken vanuit een grotere plaats durft wel eens wat moeilijkheden opleveren omdat de bewegwijzering in de stad soms wat te wensen overlaat. Zo niet in Vitoria. Vanuit het centrum leiden duidelijke pijlen, aangebracht op de stoeptegels, de pelgrim eerst nog even door het oude stadsdeel en daarna gedurende ruim 3 kilometer via zeer verzorgde, autoluwe en lommerrijke promenades met voorname gebouwen op weg naar La Puebla de Arganzón, de bestemming voor vandaag.

Over ‘koninklijke’ promenades wordt de pelgrim de stad uitgeleid.

En passant waren we in Vitoria ook nog getuige van de inhuldiging van een gedenkplaat voor de slachtoffers onder het Francoregime. Een kleine groep mensen luisterde aandachtig naar de toespraak van de burgemeester onder wakend toezicht van opvallend veel politie. Naar mijn aanvoelen is Spanje nog niet helemaal in het reine met Franco. Hij mag dan al een tijdje overleden zijn, zijn gedachtegoed is bij een deel van de bevolking zeker nog levendig aanwezig ook al in het not done om je daar openlijk over uit te spreken. Zo ’n gedenkplaat herinnert de bevolking aan het dictatoriaal regime dat de jonge democratrie die Spanje is, hopelijk scherp houdt.

De gruwel van het Francoregime wordt levendig gehouden.

Het enige cultuurhistorisch juweeltje van deze etappe komen we al tegen na een 4-tal kilometer in Armentia. Al vanaf de Avenida del Peregrino kun je aan je linkerkant de mooie Basilica de San Prudencio (12^e eeuw) niet missen. Je vraagt je af hoe het komt dat er in een dergelijk klein plaatsje een gebouw van deze omvang en betekenis aanwezig is. Zijn geïsoleerde ligging in een mooie groene omgeving en het indrukwekkende portaal benadrukken nog eens zijn voornaam karakter.

De schitterende ‘Basilica de San Prudencio’.

Vanaf hier gaat het er wat eentoniger aan toe, deels over onverharde weg, deels over een gevaarlijke rijweg met weinig ruimte voor de wandelaar, om na circa 7 kilometer te kunnen beginnen aan de pittige beklimming vanuit Subijana de Álava. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden, maar we genieten met volle teugen van deze mooie wandelweg met schitterende vergezichten en uitgestrekte bloeiende koolzaadvelden. De afdaling naar Villanueva de Oca is steil en bezaaid met enorme keien, maar bij dit droge weer heel goed doenbaar.

What goes up, must come down.

Genieten van deze prachtige omgeving met de bewoonde wereld buiten gehoorsafstand.

Ontmoeting met de processierups (die haar naam niet heeft gestolen!)

Bij aankomst in La Puebla de Arganzón leek het dorpje nog helemaal verzonken in zijn siesta. Daar brachten de weinige gasten van de bar onder de kerktoren geen verandering is. De kerk van Nuestra Señora de Asunción was, zoals zo vele kerken onderweg, gesloten. Het grote retabel en het hoofdaltaar, volgens onze gids de moeite waard om te zien, bleef daardoor voor ons verborgen.

De Camino Vasco en de Via de Bayona delen samen een aanzienlijk van hun route. Vandaar hier deze aanduiding. Morgen, na een 6-tal kilometer is er de splitsing naar Miranda del Ebro (Via de Bayona) en Santo Domingo de la Calzada (Camino Vasco).

Klik op de pijl LINKS op deze pagina om naar het verslag van de VOLGENDE dag te gaan.