4 juni 2016: van Cornellana naar La Espina.

Song: Purple Rain – Prince.

Gedachte van de dag: (bijna) alles is perceptie

Weer: af en toe en beetje regen, zwaar bewolkt en mist boven 500 meter

Gisterenavond heb ik voortreffelijk gegeten in een klein restaurant. Ik zat er aan tafel met een Duitse pelgrim uit Bonn die ik nog niet eerder ontmoet had. Het gesprek kwam allengs op Duitsland en de vluchtelingen en op Merkel. Geen goed woord over haar politiek. Integendeel. Zij is er de oorzaak van dat de Duitsers zelf het momenteel slechter hebben (economisch) en nog veel slechter zullen krijgen. De komst van zovele vluchtelingen is een bedreiging voor de Duitse cultuur en ‘wir wollen das nicht’. Het gesprek verliep allengs een beetje scherper, want ik liet me natuurlijk niet onbetuigd en op mijn vraag als hij in de plaats van zo ’n vluchteling zou zijn, wat hij dan zou doen als hij het groene gras in het Westen zou zien, repliceerde hij dat we moeten stoppen met ontwikkelingshulp en men de problemen daar moet oplossen.

Het zou de hele dag zwaar bewolkt en mistig blijven.

Nog meer verrast werd ik vandaag door ‘der Rudy’, de Duitser waarmee ik gisteren al een poos wandelde. Geen rechtse knakker, zo had ik op basis van eerdere gesprekken ingeschat, maar ook hij wist de politiek van Merkel niet te waarderen en vond dat Merkel de Duitse welvaartsstaat om zeep aan het helpen is. Niettemin vond hij wel dat de vluchtelingen geholpen moesten worden, maar niet op de manier zoals dat nu gebeurde. Toen ik later op de dag hierop terugdacht kon ik de meningsverschillen enkel toeschrijven aan verschillen in perceptie. Ieder van ons kijkt vanuit een eigen invalshoek naar dezelfde feiten, maar komt tot andere vaststellingen en conclusies. Die eigen invalshoek wordt grotendeels bepaald door de situatie waarin men zich bevindt, de informatie die tot ons komt en het referentiekader dat men in de loop der jaren heeft opgebouwd.

Mooi, toch? Ondanks al zijn eenvoud en in dit barre weer.

Vandaag was ik opnieuw redelijk vroeg op stap. Het ontbijt kon je zelf bereiden in de albergue. Je kon er koffie zetten en brood toasten. Nogmaals, een voortreffelijke albergue met alle voorzieningen en bovendien zeer schoon.

Het was een geweldige etappe ondanks het niet al te beste weer en de zwaarte van de etappe. Tot Salas (km 10) verliep het nog vrij vlak, met uitzondering van de eerste kilometer na Cornellana die een beetje zwaar op de maag valt zo onmiddellijk na het vertrek. Daarna liep het wandelpad voortdurend off road door heerlijk bosgebied met de stilte als bontgenoot. Nadat het druppelen ernstiger werd, heb ik de poncho bovengehaald, maar die kon een kwartier later al weer uit. De rest van de etappe heb ik de poncho dicht bij de hand gehouden, maar tot aankomst in La Espina niet meer nodig gehad.

Salas: colegiata de Santa Maria la Mayor

Salas is een leuk dorpje met allerlei voorzieningen en ook enkele historische gebouwen. Het meest in het oog springende gebouw is het paleis van de familie Valdés-Salas, dat het plein overheerst en nu de functie van hotel vervult. Daar pal tegenover, aan de ander kant van het plein, verheft zich een schitterende kloosterkerk, het colegiata de Santa Maria la Mayor. Op één van de terrasjes aan het plein heb ik even halt gehouden om een koffie te drinken. Klaar voor de laatste 8 kilometer bergop. Voortdurend door een bos lopend via een goed begaanbaar breed bospad. Regelmatig werd ik bij het passeren van een aantal bruggetjes erop gewezen dat deze oversteken dateerden van de 13e en 14e eeuw. Een toch wel onthutsende gewaarwording dat hier, 600 jaar geleden ook mensen gebruik maakten van dezelfde oversteek. Sommige van deze oversteken waren in de loop der tijden wat verwaarloosd geworden, maar nu dank zij de plaatselijke pelgrimsverenigingen, weer in ere hersteld ten gerieve van de pelgrims. Na zo ’n 4 kilometer werd de klim nijdiger. Regelmatig kreeg ik steile tot zeer steile stukken voorgeschoteld die ervoor zorgden dat er korte rustpauzes moesten ingelast worden om even te recupereren. Jammer dat er zo veel laaghangende bewolking was vandaag, want daardoor gingen ongetwijfeld mooie vergezichten letterlijk op in de mist. Al omstreeks 14.00 uur bereikte ik mijn bestemming. Met voldoende reserves. Het vertrouwen groeit alsmaar. Dat is ook nodig want binnen 2 dagen staat de zwaarste etappe op het programma.

Albergue La Tuxa

Albergue La Tuxa is een mooie en goed geoutilleerde albergue met, voor wie dat wil, 2-persoonskamers à 12 euro per persoon. Gezien de lage bezetting, toch heb ik toch maar gekozen voor de slaapzaal op de benedenverdieping. Celia, de hospitaleira verstaat prima haar vak. Ze is zeer attent, vriendelijk en anticipeert op de behoeften van de pelgrims. Vanavond is zij bereid om voor ons te koken. Even afwachten of ze ook een goede ‘cocinera’ is.

Interieur albergue La Tuxa