30 mei 2012: van Zubiri naar Pamplona

Het kost enige moeite om niet mee te doen aan de gekte om ’s morgens zo vroeg mogelijk op stap te gaan. Ofschoon het officiële tijdstip van opstaan op zijn vroegst 6 uur ’s ochtends bedraagt, is slapen na half zes (en soms vroeger) niet meer mogelijk. Ongeduldige pelgrims beginnen met het pakken van hun rugzak, hetgeen vergezeld gaat met onontkoombare rits- en piepgeluiden. Om half zeven zijn de eersten al op pad. Ik beschouw het als een verdienste dat wij nu al drie dagen achter elkaar al laatsten de albergue verlaten. Rustig ontbijten, rugzak pakken, watervoorraad inslaan en vooral goed kijken of we niets vergeten zijn (de eerste dag moest Bart terug om zijn horloge op te halen).

Vandaag een relatief rustige en gemakkelijke etappe afgelegd naar Pamplona. Mijn linkervoet, die gisteren begon op te spelen, bleef ook vandaag zeuren, zonder echter te verergeren. Kijken hoe dat morgen gaat.

Bij het vertrek in Zubiri alvast onze middagmaaltijd ingeslagen, want volgens onze gids is in de dorpen verderop niets te krijgen. Dat bleek ook te kloppen. Het grootst deel van de tocht liepen we hoog langs de oevers van de Arga via een pad dat regelmatig steeg en daalde. We worden dat gewoon. Elke dag is de voorbereiding voor de volgende. Navarra liet zich ook vandaag van zijn mooiste kant zien. Beuken- en dennenbossen, varens, klimop, klaprozen en dorpjes als uit vroegere tijden.

Minder fraai waren de stukken asfalt die regelmatig in het parcours opdoken naarmate we Pamplona naderden. We hadden er blijkbaar flink de pas in gehouden want omstreeks 14.00 uur liepen we over de Puenta Magdalena (een middeleeuwse brug) Pamplona binnen. Het eerste weerzien met het stedelijk rumoer. Dat was toch even wennen. Onmiddellijk de albergue Paderborn opgezocht. Volgens eerder verzamelde informatie moest dat een geschikte refuge zijn. En inderdaad, een hartelijk onthaal door de Duitse vrijwilligers die deze refuge uitbaten. Men was zichbaar verrast en welgemeend opgetogen om een Belgische vader en zoon te gast te hebben. Er waren ons dit jaar pas 2 Belgen voorgegaan (i.t.t. 54 Nederlanders). Nette kamers, WC’s en douches, wasvoorziening en mogelijkheid voor ontbijt. En dat voor 8 euro per persoon inclusief ontbijt. Een aanrader voor toekomstige pelgrims!

Na de gebruikelijke opfris een bezoek aan Pamplona gebracht. Pamplona leek wel te slapen. Na meer dan een kwartier zoeken in een achterafstraatje een bar gevonden waar we een biertje konden drinken. Dat smaakte voortreffelijk, maar na een kwartier werd vooral Bart een beetje lastig gevallen door een dronken (en daardoor?) opdringerige Spanjaard. Niet te verstaan, maar duidelijk was wel dat hij Bart uitnodigde om mee te gaan. Ja, Bart is een mooie jongen.

 Men had ons gewaarschuwd dat dineren voor 20.00 uur in Pamplona haast onmogelijk is. En inderdaad, na lang zoeken toch een restaurant gevonden waar we voor 10 euro een voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht voorgeschoteld kregen (met telkens de mogelijkheid om te kiezen uit 3 en er voor Bart een voortreffelijke vegetarische hoofdschotel werd bereid). Water, wijn en koffie toe. Een waardige afsluiter van de dag.