3 juni 2012: van Los Arcos naar Torres del Rio

08:20 uur: de gisteren bestelde taxi staat waarachtig voor de deur van de albergue! Gisteren was er na de telefonische reservatie nog enige twijfel of een en ander wel goed begrepen was, want de communicatie met de plaatselijke bevolking is werkelijk niet eenvoudig. Behalve de jongeren blijken de Spanjaarden die we ontmoet hebben amper over enige kennis van een buitenlandse taal te beschikken.

Bart uitzwaaien, dikke knuffel, weinig woorden, foto. Het was een gewedige week!

Met mezelf afgesproken dat ik er vandaag een korte etappe van zou maken. Elke week een (halve) rustdag lijkt me geen overbodige luxe voor iemand van mijn leeftijd. Het is wel de bedoeling dat ik Santiago haal.

Van Los Arcos naar Torres del Rio is een heerlijk vlakke wandeling tussen de wijngaarden. Voldoende tijd en gelegenheid om terug te kijken op afgelopen week. De beelden flitsen voorbij en ik realiseer me wat een fantastische week achter me ligt.

Niet alleen terugkijken, ook vooruit. Ik heb er zin in. De Camino is speciaal. De weg, de mensen, de sfeer, de contacten, de ongemakken, het genot om weer eens een albergue op te zien opduiken in de wetenschap dat na een verfrissende douche het grootste leed weer geleden is en er energie opgedaan wordt voor de volgende dag. Een dag met weer nieuwe ontmoetingen, ervaringen, afwisseling en wellicht ook ongemakken. Waarom klagen?

 

Torres del Rio is een bijzonder plaatsje. Smalle, authentieke straatjes en huizen, een beetje ingeslapen, maar met een prachtige achthoekige kerk van het Santo Sepulcro (Heilig Graf). Volgens sommige bronnen één van de meest bijzondere staaltjes van architectuur (achthoekige vloervorm met een gewelf in de vorm van sterren met achthoekige punten waartussen zich de raampjes bevinden) van de hele Camino.

 Bij het bezoek aan de kerk was de Canadese Jannet er ook (gisteren nog met Bart onderweg ontmoet). Behalve een Spaanse ‘mamma’ die de inkom van 1 euro in ontvangst neemt, was er niemand in het kerkje aanwezig. De uitnodiging van Jannet of ik soms iets mee wil zingen deed ik wijselijk van de hand (zij die mijn zangkwaliteiten kennen weten dat dit geen valse bescheidenheid is). Zonder enige schroom en zonder enige hapering brengt Jannet een loepzuiver ‘Ave Verum’, waarbij het kerkje moeiteloos haar geweldige akoestiek prijsgeeft. Ontroerend.

De Camino heeft ook zijn rare vogels. Vandaag een Duitse 60-er gesproken die aan zijn zesde camino bezig is…. dit jaar. Hij wil er 12 doen in 2012 en gunt zichzelf 25 dagen per camino. Van de 1^ste  tot en met de 25^ste van elke maand. Als bewijs legt hij een jaaragenda op tafel met daarin de stempels vanaf 1 januari tot nu. De Camino lopen: voor hem een bezigheid zoals een ander.