3 juni 2016: van Venta del Escamplero naar Cornellana.

Song: ¿Dónde habita el olvido?–  Joaquin Sabina.

Gedachte van de dag: hoe kan ik me minder druk maken over mijn vergeetachtigheid?

Weer: droog, bewolkt en af en toe zon, 19 graden

Letterlijk, maar af en toe ook figuurlijk, in de spiegel kijken. Wandelen langs de camino leent zich hier uitstekend voor!

Het was vandaag een relatief lange etappe met de nodige hoogtemeters. Het zou heden dus de eerste grote test worden. Ik kan niet ontkennen dat er toch wat onzekerheid af en toe bij mij komt bovendrijven. Kan ik de kilometers aan (ik = mijn rug en mijn voeten) in combinatie met het klimmen? Vanavond, bij mij aankomst in Cornellana was ik wel moe, maar niet op. Ik had voorzichtigheidshalve twee flinke stops gemaakt om te eten en een beetje te rusten. Dat helpt. Onderweg vergeet ik nogal eens te drinken, terwijl voldoende en op tijd drinken juist heel belangrijk is. Niet wachten op de dorst is het devies voor de wandelaar! De lekkere douche na aankomst deed zijn weldoende werk. Even, extra lang het warme water over me heen, werkt erg ontspannend, zeker op mijn rug, die me vertelde dat de belasting door de rugzak te groot is. Te zwaar, maar daar is nu nog weinig aan te doen. Ik zal even moeten afwachten om te zien hoe zich dat komende dagen verder ontwikkelt.

Een van de vele devotiekapelletjes langs deze camino.

Na Grado volgde er opnieuw een overweldigende natuur. Door valleien, langs stoompjes en af en toe opnieuw langs de Nalón, die hier al een flink uit de kluiten gewassen rivier is geworden. Regelmatig werd ik getrakteerd op  mooie en soms adembenemende vergezichten. En, er waren ook de nodige omleidingen, want de camino lijdt onder de aanleg van de autoweg A-63.

De (aanleg van de) autoweg A-63 gooit meermaals roet in het eten van de pelgrim langs de Camino Primitivo.

Rond de middag arriveerde ik bij de kruising naar de albergue van San Juan de Villapañada, een uitstekende plek om te lunchen. Goed en wel geïnstalleerd langs de weg aan een geïmproviseerde tafel, stelde ik vast dat ik mijn spork kwijt was en dus bleven de ansjovis in olie en azijn in de verpakking. De yoghurt heb ik dan maar ‘uitgedronken’ en leeggemaakt op zijn Kosta’s (is onze hond). Vanaf hier heb ik enkele kilometers samen gewandeld met een al wat oudere Duitser uit Bayeren. De man vertelde aan één stuk door en is vol (eigenlijk: loopt over) van de camino. Aanstekelijk enthousiasme! Vanavond verblijft hij in dezelfde albergue  die ondergebracht is in het klooster van San Salvador in Cornellana. Het is een prachtige albergue met 24 bedden, verdeeld over twee slaapzalen, met in een apart gebouw een goed uitgeruste keuken en wasgelegenheid, wasmachine en droger. Prijs voor een overnachting: slechts 5 euro!

Jong, pril leven. Een plaatje waard….

Tijdens het wandelen vandaag kwamen er regelmatig flashes terug uit vorige wandelingen. Ik verbaas me erover dat die herinneringen er nog zitten. Beelden en herinneringen die voor het eerst weer opduiken. Soms is er een relatie met de waarneming op dat moment, hetzij in de buitenwereld, hetzij in mijn binnenwereld. Soms is die relatie er helemaal niet en komen ze spontaan. Ook duikt er af en toe ongerustheid op als ik niet onmiddellijk de op de naam kom van zaken die ik beslist ken. Zo pijnigde ik vandaag mijn hersenen om op de namen te komen van een plant en een boom die ik tegenkwam en beslist ken, maar waarvan de namen me maar niet te binnen wilde schieten (fuchsias en eucalyptusbomen). Wonderlijk toch, die werking van het geheugen. Al associërend kwam er een nummer van de in ons land te weinig bekende ´Spaanse Dylan´, Joaquin Sabina, bovendrijven, ‘Dónde habita el olvido’ (waar woont het geheugen). Ik heb het nummer opgezocht op mijn telefoon en enkele keren beluisterd. Ik beheers het Spaans echter te weinig om de hele tekst goed te begrijpen. Toch nog maar eens thuis proberen met woordenboek en eventueel met de hulp van de Spaanse juf op school. Het blijft me intrigeren, de werking van het geheugen. Ik realiseer me dat dit ook te maken heeft met mijn eigen angsten om de controle hierover te verliezen, wellicht nog aangewakkerd door het feit dat een naast familielid onlangs moest accepteren dat er bij haar dementie was vastgesteld.

Het klooster van San Salvador, waarin een uitstekende albergue is ondergebracht.