3 juni 2015: van San Miguel de Meruelo naar Santander.

Ik heb een prima nacht doorgebracht in deze nieuwe albergue. Propere bedden en linnengoed en slechts 6 bedden op de kamer, waarvan er deze nacht maar 4 bezet waren. In de overige kamers was een groep van 27 Spaanse wandelaars ondergebracht. Zij waren zoals gisteren reeds aangehaald, niet te spreken over de maaltijd gisterenavond. De paella was niet ‘muy rico’ en de wijn kon evenmin hun goedkeuring krijgen. Vanmorgen was er een karig ontbijt, in Frankrijk en Spanje niet ongewoon, maar moest er voor jam gevraagd worden en een 2e kop koffie kwam ook pas na uitdrukkelijk verzoek. Tja, helemaal ongelijk hadden die Spanjaarden niet, maar ik kreeg het idee dat de eigenaar van de albergue toch enige ondernemerskwaliteiten miste. Met andere woorden vooralsnog wat meer onkunde dan onwil.

Toen ik vanmorgen om 8 uur aan mijn wandeling begon scheen de zon al volop. Het leek een hete dag te worden. De fleece had ik al wijselijk vanaf de start uitgelaten, maar na een uurtje begon het te betrekken. Dat bleef de hele wandeling zo. Niet erg, want er was een aangename temperatuur en, ook al ziet het er met zonneschijn allemaal wat vrolijker uit, voor de wandelaar die relatief zware inspannigen moet leveren hoeft die zon er niet per se te zijn.

Een onverwachte ontmoeting.

Het eerste deel vandaag ging (weer) over asfalteg. Na enkele kilometers trof ik een Duitse moeder met haar 20-jarige dochter. Ze waren voor twee weken onderweg en de dochter had al veel afgezien vanwege voetproblemen. Toch bleef ze stug doorgaan en was ze er niet chagrijnig door. Leuk, moeder en dochter. Zou ik ook wel willen, maar Marjolijn heeft dat idee desgevraagd heel categorisch afgewezen. De plezierige ervaring van de eerste wandelweek met Bart, nu drie jaar geleden op de Camino Francès kwam weer bovendrijven.

Even voorbij Güemes deed zich een keuzemogelijkheid voor. De Duitse dames kozen voor een andere route en we namen afscheid.

Bij Galizano trof ik de groep Spanjaarden van de albergue van afgelopen nacht. Zij wandelden met de ondersteuning van enkele auto’s en overbruggen de minst plezierige stukken met de auto. Het was een leuke ontmoeting, want ik werd door verschillende leden van de groep aangesproken en ze toonden zich geduldig in mijn zoeken naar de juiste Spaanse woorden. Ik werd ook herhaaldelijk getrakteerd op fruit, koekjes en ‘frutos secos’.

Omdat het weer zoals gezegd van de partij was en ik me nog fit genoeg voelde, koos ik voor de veel mooiere variant in de route langs de stranden van Galizano. Langs de stranden moet hier begrepen worden als, op de kliffen boven de stranden. Een werkelijk adembenemend traject dat over een smal, maar goed begaanbaar pad voert op amper 1 of 2 meter van de klifranden, waardoor je voortdurend het idee krijgt dat je op de eerste rij zit.

Uiteindelijk voert het pad naar de stranden van Somo, een mooi plaatsje in de uithoek van de baai van Santander. Die plaats lijkt zich slechts op een steenworp afstand van Santander te bevinden, maar schijn bedriegt. Je moet eerst nog ruim drie kilometer over het strand van Somo wandelen om de ferry te bereiken, die je voor 2,70 euro overzet naar Santander. Om de baai heen lopen kan ook, maar vraagt zo ’n slordige 25 kilometer wandelen.

De baai van Santander

Gisteren begon de wandeling met een bootoversteek, vandaag eindigt ze met een oversteek. Ook dat deden de pelgrims eeuwen geleden en moesten dan rekenen op eerlijke veermannen.

Bij het verlaten van het veer werden we aangesproken door een pensionuitbaatster. Ze bood ons een bed aan voor 12 euro. Over de plaatselijke albergue had ik van medepelgrims niet veel goeds gehoord. Samen met een andere pelgrim besloten we op haar aanbod in te gaan. Geen slechte keuze zo bleek achteraf.

De kathedraal van Santander is werkelijk een juweeltje. Omdat de pensionuitbaatster niet over een stempel beschikte, heb ik daar een stempel gehaald.

Sober en eenvoudig. Gebouwd in de vroege middeleeuwen en toegewijd aan Emeterio en Celedonio, patroonheiligen van Santander.

Santander hinkt op twee benen. Enerzijds is een een grootstad die haar roemrijke handelsverleden, o.a. met Vlaanderen, via allerlei historische gebouwen en standbeelden uitstraalt. Anderzijds is het ook een belangrijke kustplaats aan de Cantabrische kust met kilometers strand.

Banco de Santander.