29 april 2013: van Portela naar Ponte de Lima

Voor vandaag stond er opnieuw een wandeling van ca. 25 kilometer op het programma. Wederom geweldig weer, zo ’n 25 graden, maar met een verkoelende wind zeer goed te doen. Voor het eerst bestond ook het merendeel van het parcours uit onverharde weg.

Daarnaast liepen de verharde delen, kasseien en asfalt, ver van de drukke hoofdweg. Ook al ligt het hoogste punt van deze Camino op amper 400 meter (morgen), het traject kent tot nog toe dagelijks zijn klimpartijen en even zo veel afdalingen. We waren dan ook blij toen we rond 15.00 uur de Pousada da Juventude (jeugdherberg) van Ponte de Lima bereikten. Een luxe om weer eens een eigen kamer ter beschikking te hebben, lekkere zachte handdoeken en verse lakens. Zo konden we in alle rust de opgelopen averij aan de voeten zo goed als mogelijk proberen te verhelpen. Vooral Angelique heeft last van enkele flinke blaren.

Ponte de Lima

Pousada da Juventude in Ponte de Lima

De wandeling vandaag was veruit de mooiste tot nog toe. Gedurende het traject van 25 km hebben  we geen enkele pelgrim gezien. Kilometers lang waanden we ons alleen op de wereld en konden we genieten van een uitbundige natuur. Meestal wisten we ons geflankeerd door middelhoge heuvelruggen veelal begroeid met statige eucalyptus met daar tussen weelderig bloeiende brem.

een idyllisch (rust)plekje

echt waar: een om eten bedelende eend!

Van uitzonderlijke schoonheid was een een stukje wandelweg in de buurt van Bulagaes: een traag naar boven slenterend pad, aan weerszijden afgezet met gestapelde stenen uit de streek, waar de zon gefilterd werd door de ranke eucalyptusbomen en beneden ons het ruisen van een snelstromende beek die harmonieus samenging met het decor. De groene bodembegroeiing, hoofdzakelijk varens, dienden als een soort achtergrondbehang voor de talrijke, prominent aanwezige witte, wilde aronskelken. Geen tuinarchtect die dit decor kan verzinnen!

Het is misschien wat vroeg om al na drie wandeldagen een vegelijking te willen maken tussen de Portugese Camino en de Camino Francés. Toch vallen enkele zaken op. De drukte van de Francés is hier compleet afwezig, niettegenstaande de Portugese weg voor een belangrijk deel samenvalt met de GR 11 en in tegengestelde richting de pelgrimsroute naar Fatima vormt (blauwe pijlen!). De bewegwijzering in ronduit perfect, hetgeen ook over de Camino Francés kan beweerd worden. Opvallend is dat communiceren met de plaatselijke bevolking, zeker met de jongeren, moeiteloos verloopt. Waar het in Spanje eerder een uitzondering was dat je in de Engelse taal terecht kon, is dit hier meer regel dan uitzondering. Verder is er de openheid en spontaniteit van de Portugese bevolking, die ervoor zorgt dat je je hier erg welkom voelt, zonder dat commerciële motieven hierbij de bovenhand voeren. Ten slotte gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat, vandaag was een uitzondering, tot nog toe het overgrote deel van het traject samenvalt met de openbare weg. Als wandelaar zie je dat graag anders….

San Tiago