28 april 2014: we nemen de draad weer op in Conques.

We zetten onze wandeling verder waar we vorig jaar stopten, namelijk vanaf Conques. Om een lange heen- en terugreis met de auto te voorkomen, kozen we voor een vlucht vanuit Charleroi naar Rodez. Na amper 1uur en een kwartier vliegen, landden we in Rodez, een regionale luchthaven die haar naam ‘regionaal’ alle eer aan doet. Amper een handvol passagiersvluchten per week en dan ook nog alleen in het seizoen vanaf 1 april. De rit per taxi naar het centrum van Rodez, er is geen openbaar vervoer verbinding, was bijna even duur als de vlucht.

de ‘luchthaven’ van Rodez

zicht op ‘Rodez’

We hadden tot 18.00 uur de tijd om Rodez te verkennen, want om 18.00 uur zou de enige busverbinding volgens het vooraf geraadpleegde rittenschema bedoeld voor scholieren, ons naar Conques brengen.
Dat was buiten de Franse schoolvakanties gerekend, want op het busperron vernamen we dat er die dag geen busdienst verzekerd werd vanwege de Franse schoolvakanties. Bij toeval bemerkten we bij het station van Rodez een taxibusje van La Malle Postale, de taxidienst waarmee we vorig jaar vanuit Conques naar Le Puy terugkeerden en die het personen- en bagagevervoer op de Via Podiensis verzorgt. Na een korte onderhandeling was men bereid ons voor 60 euro, ongeveer 50 km hogerop naar Conques te brengen. Niet goedkoop in vergelijking met de geplande busreis, maar een koopje voor een taxirit over die afstand.

alles in Conques verwijst naar St-Jacques

In het ‘Accueil Abbaye St. Foy’ waar gingen overnachten, leek de tijd een jaar te hebben stilgestaan. Zelfde ontvangstritueel als vorig jaar, zelfde avondmaal (o.a. wortelcrudités met salade) met na afloop de samenzang van het Compostelalied ‘Ultreïa’, met dezelfde jonge pater als voorganger en ’s morgens hetzelfde ontbijt.

Niets mis mee, alleen erg déja vu.