27 juni 2015: van Arzúa naar O Pedrouzo.

Laat ik maar beginnen met nog eens te bevestigen dat ik vandaag meer pelgrims onderweg heb gezien dan in de afgelopen dagen samen. Om maar te zeggen dat er een soort processie onderweg is naar Santiago. Nogmaals, de populariteit van de camino Francès. Wat moet je hiermee? Aan de ene kant blijf ik herhalen dat de camino van iedereen is en dus iedereen recht heeft om de camino te lopen. Anderzijds staat deze drukte elke caminobeleving in de weg. Vandaag waren het nagenoeg allemaal nieuwe gezichten, met andere woorden pelgrims die van de Francèsroute komen. Na 10 keer ‘Hola’ gezegd te hebben vergaat je de zin. Je blijft immers aan de gang.

Opnieuw vroeg op stap vandaag.

Vanmorgen ben ik om 6 uur opgestaan en na een vlug ontbijt was ik om klokslag 7 uur aan het wandelen. Twee redenen hiervoor: de voorspelde warmte en de verwachte drukte. Nu, die warmte die heb ik prima kunnen voorkomen, want om kwart voor 12 was ik al in Pedrouzo waar op dat moment een aangename temperatuur heerste. De mist, ook vanmorgen aanwezig, belette een te snelle opwarming. Later op de dag liep de temperatuur op tot zo ’n slordige 30 graden! De drukte heb ik echter niet kunnen vooorkomen, ook niet om 7 uur. Uitkijken naar een pijl om de weg niet kwijt te geraken was niet nodig, je hoefde de meute maar te volgen. Nieuw voor mij was dat er elke halve kilometer een geimproviseerde vuilbak was neergezet in de vorm van een groot plastic vat. Sommige ervan puilden uit en lieten geen plaats meer voor aankomend vuil.

Overvolle, geïmproviseerde vuilbakken op regelmatige afstand.

Op de terrassen van de bars hetzelfde beeld: overvol en aanschuiven geblazen aan de toiletten. Ook in Pedrouzo zelf in de namiddag: overvolle terrassen, het weer doet ook nog een duit in het zakje, en in de albergues worden alle zeilen bijgezet om de pelgrims een bed te verschaffen voor de komende nacht. Voorlopig zal dit nog wel lukken, maar ik voorspel dat binnen een 2 à 3 weken Pedrouzo verstopt raakt als laatste halteplaats voor Santiago.

Druk onderweg ….

…. druk op de terrasjes.

Nochtans was het eerste deel van de wandeling vanaf Arzúa qua omgeving best genietbaar. Onverharde wandelweg door lommerrijke bossen over goed begaanbare brede boswegen. Na zo ’n 10 kilometer is het hiermee afgelopen en doet de camino zijn best om de rijksweg te vermijden. Nu eens links van de rijksweg, dan weer rechts, af en toe in een grote lus om vervolgens weer de rijksweg over te steken. Resultaat is dat je meer kilometers maakt dan nodig is, zonder dat je daarvoor iets terug krijgt. Omdat ik dit traject vandaag voor de derde keer liep, was ik bekend met dit geflirt van de camino met de carretera en besloot ik, ook al uit een soort recalcitrantie, koppig de rijweg te blijven volgen. Dan nog maar een paar kilometer asfalt erbij!

Gedenksteen voor een pelgrim die hier overleed tijdens zijn camino op amper 30 km van Santiago.

Het mag nu afgelopen zijn wat mij betreft. De mooie herinnering aan de rustige tot meditatie en reflectie uitnodigende noordelijke route moet niet bezoedeld worden. Morgen nog de verplichting naar Santiago, waar ik geen hoge verwachtingen van heb. Santiago is me inmiddels bekend, ik kom er morgen voor de 4e keer aan, en ik kan me zoal voorstellen wat me te wachten staat. Toch ga ik proberen omstreeks 6 uur te vertrekken, zodat ik de kerkdienst om 12.00 uur kan bijwonen en door dit vroege vertrekuur ook de warmte ontwijk, want voor morgen wordt een nog hogere temperatuur verwacht.

Aan het eind van de etappe in Pedrouzo wachtte me nog een aangename verrassing. Gezien de fijne ervaring met albergue REM vorig jaar, besloot ik om daar ook dit jaar te overnachten. Onmiddellijk bij binnenkomst spreekt de eigenaar me aan en zegt tegen me dat hij mij herkent van een andere keer. Hij stapt naar zijn computer, roept zijn vrouw en in een mum van tijd ‘tovert’ hij een drietal foto’s van mij op zijn computerscherm. Ik herinner me inderdaad nog dat hij vorig jaar vroeg om een paar foto’s te mogen maken. Ik feliciteerde hem met zijn goed werkend geheugen. Hij zat er erg verveeld mee dat hij mij vandaag geen bed kon aanbieden, aangezien zijn albergue vandaag afgehuurd was door een jeugdvereniging die daar zou overnachten. Hij bood me een kop koffie aan, adviseerde me een andere albergue en informeerde telefonisch of zij nog plek hadden. Hij gaf me een folder van zijn albergue en drong erop aan dat ik bij een volgende gelegenheid, we hadden het even over de camino Primitivo als mogelijk volgend ‘ project’,  van te voren zou bellen zodat hij me dan zeker een plek kon bieden. Na een kwartiertje wat informeel ‘bijgepraat’ te hebben trok ik naar een andere albergue. De ontmoeting met      deze aardige man zorgde ervoor dat een groot deel van mijn frustratie over de afgelopen ochtend verdween.

Deze albergue-eigenaar beschikt over een uitstekend geheugen!