27 april 2013: van Porto via Vila do Condo naar Sao Pedro de Rates

In bijna alle reisverslagen en gidsen over de Camino Portugués worden de eerste 10 kilometer vanuit Porto een verschrikking genoemd vanwege de gevaarlijke route over een belangrijke verkeersweg, zonder enige bescherming voor voetgangers. Daarnaast wordt het rijgedrag van de Portugese chauffeurs beschreven als ronduit gevaarlijk voor voetgangers. Later op de dag hebben wij dat zelf ook kunnen ervaren. Portugese chauffeurs passeren voetgangers met nauwelijks een halve meter tussenruimte, ook als er voldoende plaats is om verder uit te wijken. De eerste keren dat je dit overkomt schrik je je rot, maar je leert al snel zelf baan te ruimen omwille van je eigen hachje. En toch kun je het rijgedrag van de Portugezen niet roekeloos of agressief noemen. Het lijkt er haast op dat men het zo geleerd heeft en er nooit pogingen zijn ondernomen om hierin verandering te brengen.

Omdat we gisteren al het voornemen hadden om dat gevaarlijke eerste stuk ‘over te slaan’, hebben we de eerste vijf kilometers dwars door het oude centrum van Porto, vanaf de kathedraal, toen al afgelegd. Zo konden we vanmorgen na het ontbijt met de metro richting Vilar de Pinheiro. Het lot besliste echter anders. Onze metro bleek een expresverbinding te zijn en al rijdend hebben we ons plan aangepast om dan maar de eerste etappe via Vila do Condo te lopen. Dit is een alternatieve route die Vila aandoet langs de kust, om vervolgens landinwaarts te gaan en de oorspronkelijke route te vervoegen bij Arcos. Onder een bleke zon, met een stevige bries meestal in de rug, hebben we tijdens deze etappe welgeteld 3 kilometer onverharde weg gelopen. Niettemin waren de stroken asfalt goed te doen, omdat het traject verschillende kleine dorpjes aandeed en we alleen last hadden van enig lokaal verkeer.

goed bewaard aquaduct in Vila do Condo

Zo was er na het verlaten van Vila do Condo het imposante Convento de Santa Clara en waren er lieftallige plaatsjes zoals Ponte Rio Este, Junqueira en Arcos. De tijd is er even stil blijven staan, maar de toevallige contacten die we er hadden waren ook nu weer uitermate hartelijk.

convento de Santa Clara in Vila do Condo

Onze eerste wandeldag eindigde in Sao Pedro de Rates, een onooglijk plaatsje, maar wél met een pelgrimstraditie. Zo kun je amper voorbijlopen aan café Macedo. waarvoor je al een kilometer eerder uitgenodigd wordt. De uitbater die geen Engels spreekt, slaagt er niettemin in zijn klanten prima te verstaan en maakt voor een meer dan schappelijke prijs je bestelling klaar. Aan de wand hangen honderden foto’s van pelgrims die hier passeerden. Binnenkort zal ook onze foto daar prijken, want ook aan ons werd om toestemming gevraagd voor een foto. Daarna kwam een groot rood boek op tafel waarin we geacht werden een boodschap achter te laten.

honderden foto’s aan de muur in café Macedo

Ook het kerkje van Sao Pedra ademt traditie uit. Aanvankelijk gebouwd als een klooster door de Orde van Cluny op de resten van een Romeinse tempel, is het nu een statig gebouw dat de omgeving domineert. De albergue waar we overnachtten was de eerste albergue op de Portugese Camino, geopend op de naamdag van Sint Jacobus, in 2004. De voorzieningen zijn ‘ basic’, maar de sfeer en het onthaal zijn prima.

Kerkje van de heilige Petrus

Albergue de Peregrinos de S. Pedro de Rates