25 oktober 2015: van Sauvelade naar Navarrenx.

We hebben afgelopen nacht prima geslapen met ons tweetjes in een dortoir met 10 bedden. Van niemand last gehad en, ook niet onbelangrijk, niemand tot last geweest. Bovendien hadden we deze nacht de luxe van de overgang van zomer- naar wintertijd. Eén uur extra, bovenop de lange nacht die we toch al voorzien hadden, omdat we gisteren besloten hadden de etappe naar Navarrenx in tweeën te knippen en daardoor vandaag met een relatief korte etappe konden volstaan. Het ontbijt in ‘La maison du Grillon’ liep uiteindelijk uit tot 10.00 uur! Een naar Franse gewoonte ongekend uitgebreid ontbijt met tal van ‘home-made’ jams en marmelades, schapenkaas en een nooit eerder gegeten riz-au-lait, waarin caramel verwerkt was en waarover een subtiel laagje kokos was aangebracht. Lili en Jef bleken alle tijd van de wereld te hebben, want op geen enkele moment kregen we de  indruk dat we moesten opschieten. Jef die zich gisteren al een passioneel ecologist had getoond, was deze ochtend amper te stoppen over zijn biologische teelt en dito bereidingen van jams, fruitsappen, siropen, ingelegd fruit, et cetera. Een waar genot om naar te luisteren en om van te leren!

Lili en Jef.

Om de 13 kilometer naar Navarrenx af te leggen hadden we ruim 5 uur nodig. Reden hiervoor waren de lange ingelegde stops onderweg en de wetenschap dat ons verblijf van vanavond pas om 15.00 uur open zou gaan.

Ook vandaag was het goede weer opnieuw van de partij. Geen blakende zon weliswaar, maar een aangenaam bleek zonnetje dat zo nu en dan verstoppertje speelde met een wat grijzig wolkendek.Bij een temperatuur die vandaag opnieuw tot zo ‘n 20 graden opliep, kon er prima in T-shirt gewandeld worden. Niettemin werd er toch ook gezweet, want onmiddellijk na het verlaten van Sauvelade moest er flink geklommen worden om nadien, nog steiler te moeten dalen om vervolgens opnieuw een steile klim voorgeschoteld te krijgen. De route volgt getrouw het reliëf van het landschap en dat is hier gewoon heuvelachtig. Al klimmend en dalend prezen we ons gelukkig dat we gisteren besloten hadden de etappe vanuit Arthez naar Navarrenx in tweeën te splitsen, niet onverstandig voor een eerste wandeldag zo beseften we vandaag.

Er moest vandaag geklommen worden.

Wederom weinig volk onderweg vandaag. Geen enkele pelgrim ontmoet. Bij de schitterende gîte Le Grand Saule, zo ‘n 5 kilometer na Sauvelade in Bugnein, kreeg ik van de eigenaar de verklaring voor de veel voorkomende sluitingsdatum van 20 oktober (ook zijn gîte sluit dan). Men wil voorkomen dat tijdens de Franse herfstvakantie, die omstreeks dit tijdstip aanvangt, grote groepen wandelaars, vaak met kinderen, de gîtes bevolken. Er is deze eigenaars weinig gelegen aan de alzo gederfde inkomsten. Het is hen te doen om onderdak te bieden aan pelgrims. Klonk haast als een missie!

Een bijzondere picknickplaats in Méritein.

In Méritein, een gehuchtje van Navarrenx, maakten we een stop bij een keurig ingerichte picknickplaats, waar zich ook een bron bevond én een klein kapelletje. Van een dame die daar een grote hoeveelheid flessen met bronwater kwam vullen, vernam ik dat “het hele dorp” hier bronwater kwam halen. De gemeente had het bordje met opschrift ’eau potable’ verwijderd omdat ze vreesde dat het aantal mensen dat zich hier komt bevoorraden, te veel zal toenemen. Over het kapelletje op de picknickplaats wist ze nog te vertellen dat vandaag, in de late namiddag, de bisschop het kapelletje zou komen inwijden. Voor deze gelegenheid had ‘la commune’ de weg vanuit het dorp naar het kapelletje van een nieuwe laag asfalt voorzien. Later op de avond in de gîte werd dit verhaal, zonder dat we hiernaar informeerden, bevestigd. Om reden van deze inzegening ging de dagelijkse meditatieve bijeenkomst voor de pelgrims in de kerk van Navarrenx, vanavond niet door.

Navarrenx: een versterkt stadje.

25 oktober … en we eten een frisse salade buiten op het terras!

We verblijven vannacht in de gîte L’Alchimiste op aanraden van Jef en Lili. In zijn woonhuis heeft Jean Gaëtan alles zo ingericht dat de pelgrim het hier helemaal naar de zin heeft. Hij wordt geassisteerd door een 30-jarige vrijwilliger uit Parijs die eerder als pelgrim hier terechtkwam en terugkeerde om ‘l’esprit du chemin’ te herbeleven en te delen met de passerende pelgrims: weg van de consumptiemaatschappij en weg van de harde concurrentie waaraan je in het bedrijfsleven onontkoombaar wordt blootgesteld. Het huis is rijkelijk gedecoreerd met kunstvoorwerpen van de hand van Gaëtan: schilderijen, houtsculpturen en wandtapijten. Daarnaast 10-tallen spreuken, met krijt geschreven op even zo veel leien. Ieder keer opnieuw ontdek je nieuwe voorwerpen die je eerder niet waren opgevallen. Elk voorwerp nodigt uit om er even bij stil te staan, het te betasten, er even over te denken. Bijzonder!

Er is zo veel te zien ….