24 oktober 2015: Van Arthez-de-Béarn naar Sauvelade.

De gîte bij de bakker van Arthez is een aanrader. Je kunt er souperen, overnachten en ontbijten voor een schappelijke prijs. Bovendien kunnen we de auto gedurende onze wandeling daar gratis stallen en bood de bakker ons aan om daar gratis te overnachten, de nacht vóór onze terugkeer naar België na afloop van de wandeling.

Het was nog niet helemaal licht vanmorgen toen we even vóór achten naar de bakkerij stapten voor het ontbijt. Dat wordt niet geserveerd in de gîte, maar zo ‘n 600 meter verderop in de keuken van de bakkerij. Verser kun je de broodjes niet krijgen. Van de oven op tafel.

Arthez is aan het ontwaken. Vanaf morgen is het, vanwege het winteruur, eerder licht.

Er zijn momenteel niet zo veel pelgrims meer onderweg. Gisteren logeerde er samen met ons nog één Frans stel in de gîte en vandaag hebben we onderweg welgeteld één pelgrim ontmoet. Ook in de gîte waar we deze nacht verblijven zijn we de enige gasten.Toch is het even uitzoeken om onderkomen te vinden, want de meeste verblijven zijn al dicht vanaf het begin van deze maand óf vanaf 20 oktober. Vooralsnog is ons niet duidelijk waarom nu juist 20 oktober, maar in onze gids komt deze datum frequent voor als sluitingsdatum. Voor morgen hebben we een slaapplaats kunnen reserveren in Navarrenx, maar voor de dagen daarna is het nog even uitzoeken.

De opkomende zon lost de mist op en zorgt voor schitterende herfstkleuren.

Aan het weer zal het zeker niet gelegen hebben dat er vandaag zo weinig pelgrims op pad waren, want bij een wisselende bewolking en een temperatuur oplopend tot 20 graden, was het aangenaam stappen. Op de momenten dat de zon het van de wolkenlaag won, was het volop genieten van de prachtige herfstkleuren waarin de natuur zich momenteel vertoont. Omstreeks half 11 maakten we onze eerste stop in Argagnon, waar we ons eerste terrasje pikten. Vanaf Maslacq, 2 kilometer verderop, was het volop genieten van een rustige, onverharde wandelweg, nu eens langs de boorden van de rivier de Gave de Pau, dan weer door weiden en langs akkers die, door de afwezigheid van gewassen, ons het uitzicht op de ons omringende heuvels ongehinderd toestonden. Die heuvels moesten op een bepaald moment ook beklommen worden en na een tweede pittige klim besloten we af te zien van onze oorspronkelijke bedoeling om vandaag 32 kilometer te wandelen naar Navarrenx. Kwestie van even lijf en leden de kans te geven te wennen aan de wandelinspanning.

De ‘Gave de Pau’

Het kerkje van Sauvelade.

Zo rond een uur op twee bereikten we Sauvelade, een 12^e eeuws dorpje met amper 200 inwoners, maar met vier pelgrimonderkomens. Na een bezoekje gebracht te hebben aan de in restauratie verkerende plaatselijke kerk, gingen we op zoek naar onze gîte, ‘La maison du Grillon’, die zich middels aanplakbordjes langs de route afficheerde als bio-, annex ecogîte in volle opbouw (open vanaf april 2015). Gezien het vroege aankomstuur konden we onze slaapplaats niet meteen betrekken, maar dat hinderde niet omdat het aangenaam toeven was op het terrasje vóór de gîte, die tevens als bistrot fungeert. Later zouden we van de eigenaren vernemen dat de constructie gîte/bistrot nodig is om commercieel te overleven. In de vooravond kwam het locale jonge volkje kijken naar de halve finale van de rugbywedstrijd tussen Zuid-Afrika en Nieuw Zeeland. Voor deze gelegenheid was er een groot projectiescherm geïnstalleerd in de bistrot. Na afloop hiervan waren de uitbaters volledig tot onze beschikking. Er volgde een lange en gezellige avond aan tafel met Lili en Jef. Deze laatste had in 2012 na zijn camino rigoreus het roer omgegooid en zijn beroep van meubelmaker van de ene dag op de andere geruild voor uitbater van een pelgrimsgîte. Om zijn vrouw te overtuigen, maar ook om haar kennis te laten maken met het verblijf in pelgrimonderkomens, zijn ze in alle gîtes die hij tijdens zijn camino om een of andere reden bijzonder vond, een nacht gaan doorbrengen. Momenteel zijn het uitermate gastvrije uitbaters, bezeten van alles wat met bio- en ecocultuur te maken heeft. Alles wat bij hen op tafel verschijnt is zelf geproduceerd of de bioherkomst ervan is gegarandeerd. Zelfs de materialen die zij bij de verbouwing van de gîte gebruikten moesten aan strenge econormen voldoen. Hun passie bleef niet bij woorden, want de maaltijd die geserveerd werd, was uit de kunst. Pompoensoep met verse geitenkaas en fijne kruiden, clafoutis met vier soorten vis en groenten, zelf ingemaakte perziken met eigenbereid ijs en chocolade, alles gelardeerd met omstandige uitleg over de herkomst van de producten en anekdotes met betrekking tot zijn camino. Een betere start van het laatste traject van onze Via Podiënsis hadden we ons niet kunnen wensen.

De nog maar pas geopende gîte van twee bevlogen ecologisten.

Ongedwongen, hartelijk en vertrouwd met ‘l’esprit du chemin’