22 juni 2012: van Molisenaca naar Villafranca del Bierzo

Gisteren de koninginnerit, vandaag een overgangsetappe!

In mijn wandelschema probeer ik de beklimming van O Cebreiro (11 km) van a.s. zondag te reserveren voor één etappe. Geen kilometers ervoor, geen kilometers erna. Bovendien wordt het zondag ruim 30 graden en lijkt het me verstandig zo vroeg mogelijk op pad te gaan. Om zondag aan de voet van O Cebreiro te staan moest er vandaag een langere afstand afgelegd worden. Morgen kan ik dan volstaan met een kleine 20 kilometer. De Camino lopen is ook een beetje rekenwerk en een beetje strategie!

De eerste 8 kilometer naar Ponferrada, de belangrijkste stad van de regio El Bierzo, verliepen vandaag zeer vlot. Amper niveauverschillen in het parcours en goed bewandelbare paden met de laatste kilometers vóór Ponferrada over het asfalt. Behalve dat Ponferrada een belangrijke industriestad is, kan deze stad ook bogen op een rijk historisch centrum, met als belangrijkste gebouw het Castillo del Temple. Dit is een fort dat in de 12e eeuw gebouwd werd door de kloosterridders die de reizigers op weg naar Santiago moesten beschermen. Na een eerste kop koffie zette ik mijn wandelweg voort naar Villafranca del Bierzo, de eindbestemming van vandaag.

Castillo del Temple

nu vanuit een andere hoek

De vallei van El Bierzo is zo ‘n 60 kilometer lang en wordt omgeven door het Cantabrisch gebergte of te wel de bergen van Galicië en Aquilanos. Het gunstige microklimaat maakt fruitteelt en wijnbouw heel goed mogelijk. Na Navarra en Rioja wandel ik nu dus door een wat minder gekende wijnstreek van Spanje. De hoeveelheid bodegas, soms onder een heuvel van aarde gebouwd, is dan ook navenant. De kersen van de streek smaken bovendien voortreffelijk. De laatste twee dagen kreeg ik in elke albergue waar ik verbleef telkens een portie kersen van de streek aangeboden.

Villafranca, de naam zegt het al, onderging de invloed van Franse inwijking in de 11e eeuw. Ook hier werd in die tijd een (Frankische) burcht gebouwd die bescherming moest bieden voor de reizigers onderweg naar Santiago.

nog maar eens een eerbetoon aan de pelgrim

Ik begin me nu pas goed te realiseren hoe belangrijk de Camino is geweest al vanaf de vroege middeleeuwen voor de economische en archtecturale bloei van al deze plaatsen aan de Jacobsweg. Blijkbaar vindt men het een voorrecht aan de route te liggen, want het aantal dorpjes dat met zijn plaatsnaam hiernaar verwijst (‘del Camino’) is niet meer te tellen.

leuke voorgevel in Villafranca

Gisteren hoorde ik  voor het eerst een verhaal van een pelgrim die een nare ervaring had met een hond, die hem onverhoeds aanviel en een flinke beet bezorgde. Voor mijn vertrek las ik hierover talrijke waarschuwingen en er werd aangeraden steeds een stok bij de hand te hebben of nog beter, een gesofisticeerd apparaatje dat dusdanige hoge en voor honden onverdraagbare tonen produceert dat honden erdoor afgeschrikt worden. Zelf heb ik (hout vasthouden) van bijtgrage honden nog geen last gehad. Gezien de beperkte verhalen hierover denk ik in dat dit probleem lichtjes overschat wordt.

deze Husky ligt aangelijnd

en van hem hoef je zeker niets te vrezen (hoort bij de albergue van vandaag)

De albergue waar ik vandaag verblijf is in tweeërlei opzicht zeer bijzonder. De achterkant van de albergue is zo gebouwd dat ze de natuurlijke vormen van de rots, waartegen ze gebouwd is, volgt. Bovendien is in de woning een bestaande rots geìntegreerd!

rots in de woonkamer

De eigenaars van de albergue, een jong stel uit Madrid, heeft zelf de verbouwing ter hand genomen en maakt er een erezaak van de pelgrims goed te ontvangen. Alvorens in te schrijven word je rondgeleid en mag je beslissen of je wel of niet wil blijven. Alles is kraaknet en er wordt meerdere keren onderstreept dat de lakens dagelijks ververst worden. Geen vanzelfsprekendheid in een albergue! Ik ga ervan genieten.

deze pijl kun je niet missen en wijst naar Santiago