Klik op de pijl LINKS op deze pagina om naar het verslag van de VOLGENDE dag te gaan.

2 juni 2016: van Oviedo naar Venta del Escamplero.

Song: Bla bla bla – Ann Christy

Gedachte van de dag: wat kan de stilte deugd doen

Weer: veel zon, een open lucht en heerlijke gevoelstemperatuur. De thermometer geeft 23 graden aan.

We gaan eraan beginnen!

Hij die naar Santiago gaat en niet naar Salvador (Oviëdo), bezoekt de knecht en niet de Heer

 Omdat ik gisteren nogal laat in Oviedo arriveerde, wilde ik vanmorgen niet op stap vooraleer iets meer van de stad gezien te hebben. Bovendien wilde ik het de eerste etappe rustig aan doen, er niet meteen invliegen door ruim 28 km te lopen naar Grado.

De kathedraal San Salvador en op de voorgrond ´La Regenta´(romanfiguur): twee symbolen van Oviedo

In de voormiddag heb ik de gotische kathedraal met zijn 82 meter hoge toren aan het charmante Alphonso II plein bezocht. Ik steiger altijd een beetje als ik betalen moet om een kerk of kathedraal te bezoeken. Er komt zo al steeds minder volk in de kerken en bovendien worden de onderhoudskosten veelal (gedeeltelijk) betaald vanuit algemene middelen. Waarom de drempel dan verhogen? Toch heb ik deze keer de toegang betaald, ook al omdat er een bezoek aan het museum inbegrepen was. Pelgrims kregen toegang aan een gereduceerd tarief (4 euro). Zowel de kathedraal als het museum zijn zeer de moeite waard om te bezoeken. De schatkamer (Cámara Santa) toont een pracht aan gouden en zilveren religieuze voorwerpen uit voorgaande eeuwen met de meest fijnzinnige ornamenten, vervaardigd met een onwaarschijnlijk geduld en vakmanschap. Behalve de kathedraal en het museum is ook het klooster zeer de moeite waard.

Cámara Santa met relikwieën

Het vertrek uit Oviedo verliep een beetje lastig. Het kostte enige tijd en enkele keren vragen om de eerste gele pijl te vinden. Daarna was de bewegwijzering uitstekend en ondervond ik op dit vlak vandaag geen problemen meer. Het is altijd weer even wennen zo ’n eerste stapdag. Het juist ritme vinden, wennen aan de rugzak en in de caminosfeer geraken. Dat laatste betekent vooral onthaasten en alles op je af laten komen. Niet zo gemakkelijk als de hectiek nog zo vers achter je ligt.

Bij het verlaten van Oviedo viel mijn oog op een nogal merkwaardig uitgangsetablissement met de universele naam ‘Bla Bla bar’. Enkele uren later moest ik hieraan terug denken toen ik me op een gegeven moment realiseerde dat de drukte van de stad plaats gemaakt had voor een weldadige stilte. Een stilte die niet alleen een eind maakt aan het gepraat of aan de geluiden die afschermen en vertroebelen, maar een stilte die gebruik van taal overbodig maakt. Taal, soms een zegen, maar soms ook een hindernis omdat ze behoefte heeft aan een hercodering van iets dat iets anders is dan de woorden zelf. Als taal dan afwezig is in de stilte van het wandelen, kun je beter luisteren omdat je luistert naar iets dat geen behoefte of noodzaak heeft om gehercodeerd te worden.

De wandeling voor vandaag staat in de gids als relatief gemakkelijk gekwalificeerd. Dat bleek ook te kloppen, maar het lijkt toch alsof er geen vlakke weg is. Om eraan te wennen, zo bedenk ik maar, had men het laatste stuk naar Venta del Esclampero flink steil gemaakt. Dat was evenwel met slechts 10 of 11 kilometer in de benen geen echt probleem.

De eerste stappen van de Primitivo in het groen na het verlaten van Oviedo met de Monte Narenco op de achtergrond.

Vóór ik aan die klim begon had ik al volop kunnen genieten van mooie, rustige wandelpaden in een prachtige en ongerepte natuur. Onderweg kwam ik een alleraardigst kapelletje tegen dat uitnodigde om halt te houden. Vóór het kapelletje stond een bank en in het portaal stond zowaar een tafeltje met 2 stoelen, bedoeld voor minder goede weersomstandigheden. Daar was vandaag geen sprake van, want het was schitterend wandelweer en de zon was de hele etappe mijn gezel. Andere gezellen waren er overigens nauwelijks. Bij dat kapelleltje sprak ik mijn eerste lunch aan: kaas met brood, membrillo en een flesje water, alles samen voor € 2,20 euro gekocht in Oviedo. Qua bezienswaardigheden valt behalve het hiervoor genoemde kapelletje, alleen de middeleeuwse brug van Los Gallegos in Loriana te vermelden. Het betreft hier een oeververbinding over de Nora-rivier daterend uit de 13e eeuw. Je moet, om erover te lopen, zelfs een kleine omweg maken, want evenwijdig met de eeuwenoude brug ligt een nieuwe brug behorend bij de AS-232, een verkeersweg die Oviedo met Galicië verbindt. Je kunt hier even de vluchtstrook verlaten om over de oude brug te wandelen, maar even verderop moet je weer de drukke verkeersweg vervoegen. Enkele kilometers verderop pas verlaat je deze drukke weg om af te slaan naar Venta del Esclampero, de eindbestemming van deze eerste, korte etappe.

Middeleeuwse brug van Los Gallegos in Loriana

In de albergue logeerden, behalve ikzelf, nog 5 pelgrims. Een bont gezelschap van jong en oud, vanuit Canada, Duitsland, Italië en het Franse eiland La Réunion. De albergue is uiterst primitief uitgerust en niet echt schoon. Maar ja, voor 5 euro kun en mag je toch niet te veel eisen stellen. Toch?

De albergue van Escamplero is ondergebracht in de bovenverdieping van een oude school.

De avondmaaltijd gebruikte ik in de enige bar die Escamplero rijk is. Het weer stond toe om te eten op het drukbezochte terras dat uitgaf op een vallei. De menukaart was nogal beperkt voor de niet-vleeseter. Dat Spanje geen land voor vegetariërs is, had ik voorgaande jaren al kunnen vaststellen. Kom op, niet mopperen de eerste dag!

Klik op de pijl LINKS op deze pagina om naar het verslag van de VOLGENDE dag te gaan.