15 juni 2016: van Arzúa naar O Pedrouzo.

Song: Black – Pearl Jam (Eddie Vedder)

Gedachte van de dag: In een relatie doen we regelmatig appèl op de veranderingsbereidheid van de ander, terwijl we zelf amper bereid (of in staat?) zijn om ons gedrag te veranderen. Of is dat iets te kort door de bocht?

Weer: regen, veel regen. Ongeveer 15 graden.

Grauw en mistroostig.

Het zag er vanmorgen omstreeks zevenen grauw en mistroostig uit. Donkere luchten, dicht opeen gepakte wolken en bakken regen kwamen naar beneden. Ik probeerde het vertrekken wat rekken door wat langer over het ontbijt te doen, maar dat bracht geen soelaas. De regen had zich voorgenomen lang en hevig aan te houden. Poncho aan en op stap.

Wat doe je in een etappe die je in het verleden al drie keer gelopen hebt en dan ook nog eens bij dergelijke weersomstandigheden? Gewoon doorstappen, niet te veel stoppen en heimelijk hopen dat je vlug op je bestemming bent. Dat schiet natuurlijk niet erg op en zo wordt wandelen meer een verplichting. Voor een keer vond ik het niet storend dat er veel volk onderweg was. Dat geeft wat afwisseling en je kunt zo nu en dan een kort praatje slaan met een pelgrim die jou inhaalt of door jou ingehaald wordt.

Ook dat nog! Niet het meest aangename plaatje, een hond aan de ketting, maar het moet getoond worden!

Het valt op dat er behalve veel jongeren, ook veel pelgrims uit Oost-Europa onderweg zijn. Blijkbaar wint de camino ook daar aan populariteit. Meestal wandelen ze in groep en lijken er veel plezier aan te beleven. Bij één van de bars trof ik de Belgische pelgrim die ik gisteren in het restaurant ontmoet had. Zij is vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port onderweg en haar man volgt haar elke dag met de auto. Overdag ontmoeten ze elkaar enkele keren. De man rijdt dan verder vooruit en wandelt daarna een stukje in tegengestelde richting haar tegemoet. Zo kan het dus ook.

De laatste 10 km vandaag, zo weet ik uit ervaring, flirt de camino met de verkeersweg. Nu eens in een boog rechts van de verkeersweg, dan weer links en zo gaat dat maar door. Ik besloot hieraan niet mee te doen en koos resoluut voor de verkeersweg. Wat muziek beluisterd en de gedachten de vrije loop gelaten.

Inspiratie op overschot.

Omstreeks 13.00 uur liep ik O Pedrouzo binnen en ik prees me gelukkig dat ik een bed in een albergue gereserveerd had. Bij aankomst bleek immers dat de albergue volledig bezet was. Albergue O Trisquel is een volledig nieuwe albergue. Doordat de albergue van van mijn eerste voorkeur geen bed meer vrij had, dat was vorig jaar ook al het geval in albergue REM, koos ik wat lukraak voor een reservering in deze albergue. Kraaknet, linnen laken en kussensloop en een handdoek ter beschikking, en dat voor de prijs van 10 euro. De verrassing kwam echter bij de douches. Hier waren zo waar enkele douches voorzien met regendouchekop (wat overbodig vandaag) en hydrojets. De hedendaagse pelgrim wordt steeds meer verwend. De commercie dwingt er blijkbaar toe om steeds exclusiever te zijn en op te vallen in het grote aanbod van albergues dat hier beschikbaar is.