8 juni 2012: van Belorado naar Agès

Eigenlijk was San Juan de Ortega, zo ‘n 24 kilometer verderop, de geplande eindbestemming voor vandaag. In Ortega aangekomen, bleek daar niet zo veel te beleven. De enige albergue bevindt zich naast de kerk en wordt uitgebaat door de plaatselijke pastoor samen met zijn zus. Je moet al een echte pelgrim zijn om in aanmerking te komen voor warm water en knoflooksoep, door de pastoor zelf geserveerd! Ik heb niet afgewacht hoe de pastoor ware pelgrims van niet ware pelgrims onderscheidt en ben verder gewandeld naar Agés, 4 km verder.

Agés.

Ik bleek niet de enige te zijn die er zo over dacht, want in de gemeentelijke albergue van Agés werd de voorlaatste slaapplaats aan mij toegekend. Twintig euro voor overnachting, pelgrimsmenu ’s avonds (3 gangen) en ontbijt de volgende ochtend.

Deze morgen vertrokken bij een temperatuur van 13 graden. De fleece trui kwam goed van pas. Weinig wandelaars waren rouwig om de frisse temperatuur, want na het gemakkelijke werk van voorgaande dagen moest vandaag zo ‘n 400 meter hoogteverschil overwonnen worden. Waren de eerste 12 km nog vlak tot heuvelachtig, vanaf Villafranca Montes de Oca ging het gedurende 7 km bergop met als kers op de taart de Alto de la Pedraja (1170 meter).

Alto de la Pedraja.

De Montes de Oca (oca = gans) waren vroeger een verschrikkelijke bladzijde in het boek van de pelgrims, want bandieten en gespuis die zich schuilhielden in de donkere bossen, maakten het pelgrimeren tot een gevaarlijk avontuur! Zonder deze gevaren is de tocht door de bergen heden ten dage toch nog altijd en zware onderneming. De beloning was echter in verhouding! Een totaal ander landschap diende zich aan. Grote eikenbossen en de volledige afwezigheid van enig geluid, behalve dat uit de natuur.

Stilte….

De afdaling naar San Juan de Ortega neemt zo ‘n 5 kilometer in beslag. Behalve een mooie romaanse kerk is dit een plaatsje om vlug te vergeten. Helaas hebben we hier niet kunnen genieten van ‘het wonder van het licht’ dat elk jaar op 21 maart en 21 september massaal door kunstkenners en nieuwsgierigen beleefd wordt. Op deze data staat de zon loodrecht op de evenaar (= equinox) en werpt zij via een zijraam van de kerk een bijzonder licht op één van de binnenmuren van de kerk met daarop de voorstelling van Maria-Boodschap.

Kerk van Maria-Boodschap in Ortega.

Vandaag heb ik verschillende stroken met andere wandelaars gelopen. Zo was er een Amerikaans piloot die samen met zijn dochter (ja Marjolijn, zijn dochter!) de camino loopt. Alleraardigste man die heel belangstellend was.

Verder was er Arnould, een Fransman, politieman, uit La Manche die we al enkele dagen eerder ontmoetten zonder verder kennis te maken. Ondanks zijn leeftijd (ca. 40) en zijn beroep, valt zijn wandelconditie een beetje tegen. Ruim drie uur samen gewandeld en onderweg gepicknickt. Binnen zijn werkkring vindt men het maar vreemd dat iemand 800 km gaat wandelen. Over van alles en nog wat gepraat, maar toen ik de Franse politieke situatie aansneed (is Hollande nu wel of geen verbetering voor Frankrijk, na Sarkozy), maakte hij zich ervan af met de algemene opmerking dat links of rechts weinig uitmaakt, om te vervolgen met: “Weet je dat ik gelezen heb dat er hier in deze bossen nog wilde wolven leven?” Dat wist ik niet, maar zijn maneuvre had ik wel begrepen. Als politieman onthou je je van politiek, zelfs op de Camino! Vanavond als we samen gaan eten wil ik het nog eens proberen!

Tenslotte was er vandaag ook Pierre. Van Pierre had ik via andere wandelaars al gehoord dat er sinds 30 april een wandelaar uit (en vanuit !) Lanaken (eigenlijk Gellik) onderweg was naar Compostela. Hij wist van andere wandelaars dat er ook iemand van Zutendaal op dit traject wandelde. Ja, de Camino is een dorp! Alles praat zich rond. Toch ongelooflijk toevallig dat je elkaar dan ontmoet!

Het zware wandelwerk zit er voorlopig op. Morgen een vlakke etappe naar Burgos. Misschien dat ik daar wel even blijf, ook al omdat ik Theo (uit Groesbeek) ben kwijtgeraakt. Hij heeft gisteren een verplichte dag rust moeten nemen na een verzwikte enkel en wat maagdarmstoornissen. Mogelijk kan hij dan inhalen. Na Burgos komt de beruchte Meseta. Ongeveer 200 km hoogvlakte naar Léon met een enkel dorpje om de 20 km. Eentonigheid en eenzaamheid troef. We zien wel. Voorlopig is het: Burgos lonkt!