14 juni 2012: van Carrión de los Condes naar Terradillos de Templaros

Voor vandaag staat er een etappe van 27 kilometer op het programma. Eén van de langste tot nog toe en wat voor één!

Deze hebben hun dienst bewezen!

Vlak voor het verlaten van Carrión de los Condos kon ik nog even genieten van het prachtige oude klooster van San Zoilo dat inmiddels dienst doet als hotel en conferentiecentrum. Blijkbaar niet alleen bij ons krijgen kerken en kloosters de functie van hotel (of fitnesscentrum). Niettemin blijven er nog zes (!) kerken over in Carrión de los Condos (nog geen 2.500 inwoners) die alle nog in gebruik zijn.

Klooster van San Zoilo.

De gids spreekt over de route van vandaag over een ‘uitdagende eenzaamheid’ en dat is niet overdreven. De eerste 17 kilometer kwam ik geen enkel dorp tegen (ter vergelijking: dat is bijv. de afstand van Veldwezelt naar Tongeren of van Zutendaal naar Vijverdal). Het was het langste stuk van de Jacobsroute tot nog toe zonder enig dorp of variatie in landschap. Het eerste deel laat nog een stukje verfrissend groen zien, maar daarna ‘het niets’. Alleen eindeloze akkers en die ongenaakbare streep van de horizon die maar niet dichterbij wil komen. Zelfs na 17 kilometer, wanneer een laatste heuveltje zich aandient, is Calzadilla de la Cueza niet zichtbaar, totdat je boven op dat heuveltje komt en als het ware op het dorpje valt. Niet dat dit dorpje veel voorstelt, want het beslaat enkel één lintvormige straat met één bar. Van die bar wordt door de passerende pelgrims dan ook gretig gebruik gemaakt om te lunchen en het vochtniveau met koele dranken weer op peil te brengen.

Over je eigen schaduw heen springen? Onmogelijk!

Hoe krijg je zo ’n stuk route de baas? Vooreerst heb ik me erop ingesteld dat het niet gemakkelijk zou worden en vooral ervoor gezorgd dat mijn looptempo constant bleef. De neiging is immers groot om telkens weer te versnellen en dat gaat je op de duur opbreken. Vervolgens telkens punten in de omgeving gezocht waar ik op focuste. Eens dat punt bereikt, werd er weer een nieuw punt gekozen. Verder de gedachten de vrije loop laten en zo dient er zich atijd wel weer wat aan waar je enige afleiding door krijgt. Ten slotte ook voor een deel van dit traject de I-pod bovengehaald. Vandaag was U2 ‘te gast’. Lekkere rock met uiteraard veel bekende nummers die er iedere keer weer moeiteloos ingaan. Ik moest toch wel even een sarcastisch lachje onderdrukken bij ‘Still Haven ‘t Found what I’m Looking For’.

Albergue van Espíritu Santo (slaapplaats vannacht).

In Ledigos aangekomen (nog 3,5 km te gaan) heb ik toch even getwijfeld of het niet beter zou zijn om in de plaatselijke albergue te blijven. Na een heerlijk glas bier, hetgeen ik anders tijdens het wandelen nooit drink, besloot ik toch verder te gaan naar Terradillos de Templarios. Dat was geen slechte keuze bleek achteraf.

Dat smaakt!

Albergue Jacques de Molay in Terradillos de Templarios was van alle gemakken voorzien. Er was een kleine winkel aanwezig en de albergue bood de mogelijkheid voor souper en ontbijt. Voor het eerst van mijn leven die avond knoflooksoep gegeten, een stevige soep met uiteraard hoofdzakelijk knoflook, met schapenvet (!) en stukjes brood. Bijzonder lekker en waarschijnlijk ook met de nodige calorieën. Tevens ook een prima nacht gehad want ik kreeg een kamer met 6 bedden toegewezen, waarvan er slechts 4, inclusief mezelf, bezet waren.