13 juni 2015: van Avilés naar Muros de Nalón.

De etappe van vandaag zoals die wordt voorgesteld in de gids, gaat van Avilés naar Soto de Luiña. Dat is ruim 40 kilometer. Dus heb ik wijselijk besloten om halverwege te stoppen in Muros de Nalón. Omdat daar maar 1 albergue is met 12 plaatsen, niet exclusief voor pegrims, heb ik gisteren gereserveerd. Dat bleek bij aankomst een goed idee geweest te zijn, want er werden al pelgrims doorgestuurd toen ik daar arriveerde. Bovendien is het een uur na mijn aankomst flink gaan regenen en onweren, nadat het deze ochtend overwegend zonnig is geweest.

Bij aankomst in de albergue wist ik nog niet dat er hier tot in de late uurtjes zou gefeest worden.

Vandaag stonden er geen bergpassen op het programma zoals twee dagen geleden, maar er moest onophoudelijk gestegen en gedaald worden en dat was bij de aankomst te voelen. De kuiten deden een beetje pijn. De voortzetting van het deprimerende industriegebied tussen Gijón en Avilés moest nog even verdragen worden tot enkele kilometers achter Avilés. Daarna liep het tracé door landelijk gebied waar het stil en mooi was en kon er heerlijk gewandeld worden door lommerrijke inheemse bossen, maar ook veel eucalyptus.

Pas in de volgende dagen zou blijken hoe sterk de eucalyptusboom in deze regio (tot en met Santiago), vertegenwoordigd is

Uit Avilés weg geraken via de caminoroute is niet eenvoudig. De hospilaleiro had me daar gisterenavond al voor gewaarschuwd en me uitleg gegeven, maar desondanks moest ik toch nog een drietal keren vragen. Wat komt dat Spaans toch goed van pas! In San Martin de Laspra laat je Avilés definitief achter je. Dit dorpje dankt zijn naam aan het mooie preromaanse kerkje van San Martin de Laspre. En zoals nagenoeg alle kerkjes die ik tot nog toe tegenkwam, was ook dit kerkje gesloten. Een pelgrimsweg met gesloten kerken!

Salinas: de camino laat dit vakantiedorp letterlijk links liggen

Vanaf El Castillo domineert de rivier de Nalón voortdurend het landschap. Het kasteel van San Martin houdt hier statig de wacht in een bocht van de riviermonding van de Nalón. Een Russisch echtpaar dat op een bankje van het uitzicht genoot, nodigde me uit erbij te komen zitten. Helemaal uit St. Petersburg gekomen om hier de camino te wandelen. Hij is een stevige wandelaar voor wie het niet snel genoeg gaat tot spijt van zijn vrouw, die regelmatig achterop raakt. Hij wacht haar dan op, op de wandelstokken leunend, met een blik die aan duidelijkheid weinig aan de verbeelding overlaat. Dat tafereeltje kon ik vandaag tot drie maal toe gadeslaan.

Het kasteel van San Martin

Ik was blij dat er in Soto del Barco een bar te vinden was die ook nog open was. Ik was blijkbaar niet de enige die hier naar uitkeek, want twee Italianen die vanmorgen voor mij vertrokken waren (verkeerd gelopen bij het verlaten van Avilés), arriveerden even later, zo ook een Amerikaans echtpaar waarvan de man zichtbaar last had van zijn benen.  Allemaal pelgrims die ik voorheen nog niet gezien heb, terwijl ik geen enkele van de pelgrims van voorgaande dagen vandaag gezien heb. Moeilijk te verklaren.

De Nalón in El Castillo

Zoals in het begin al gezegd, logeer ik in Muros de Nalón, eigenlijk in Ere, een gehuchtje dat bij Muros de Nalón hoort. De herberg ziet er mooi en net uit en is van alle gemakken voorzien. Avondmaaltijd en ontbijt zijn er mogelijk. Dat doen we dus maar.