12 juni 2012: van Castrojoriz naar Fromista

Gisterenavond bleek in de albergue nog een streekgenoot te logeren. Een 74-jarige die samen met zijn vrouw voor de 2^de maal de Camino loopt. Ik moest vooral weten dat de Camino van vandaag niet meer de Camino van 10 jaar geleden is. De moeilijke stukken zijn er allemaal uitgehaald, pelgrims lopen nu nog amper 20 tot 25 km per dag, wandelpaden zijn geëgaliseerd, de hedendaagse pelgrims zijn toeristen, en zo ging het nog even door. Nou ja, ieder zijn eigen mening. Een poosje later in het gesprek liet hij zich wel ontvallen dat hij sinds St. Jean Pied de Port al verschillende keren samen met zijn vrouw een stuk van de route met de bus had afgelegd….

Over naar vandaag.

Aangezien beide voorgaande dagen de klachten aan mijn linkervoet reuze meevielen, heb ik voor vandaag besloten een tandje bij te steken. Naar Fromista is zo ‘n 25 km met onmiddellijk na de start een flinke kuitenbijter, de Alto de Mostelares, met een stijgingspercentage van 12% gemiddeld en een afdaling van 18%. Bij het dalen de ‘techniek’ van het zigzag naar beneden lopen uitgeprobeerd, en werkelijk, dat loopt een stuk comfortabeler. Je voeten schieten niet zo erg naar voren in je schoenen en je kuitspieren worden minder belast.

18 meter dalen per 100 meter !

Ook vandaag passeerde de Camino slechts drie dorpjes op het hele traject. Puente Fitero, het eerste plaatsje, is eigenlijk alleen van belang omdat hier een brug over de Rio Pisuerga werd aangelegd in de 13^e eeuw en zo een verbinding mogelijk maakte tussen de provincies Burgos en Palencia.

Itero de la Vega is dan weer een voorbeeld van een plaatsje dat oorspronkelijk niet op de route van de Camino lag, maar omwille van zijn voorzieningen voor de hedendagse pelgrim in het traject werd opgenomen. Bij het verlaten van Itero de la Vega verandert het landschap. Was tot hier toe nog sprake van enig reliëf in het landschap, vanaf hier verdwijnt de horizon achter de eindeloze graanvelden. Ik prees me vandaag gelukkig dat de zon maar af en toe flauwtjes achter de wolken vandaan kwam, want ’s zomers bij een onverbiddellijk brandende zon, wil je als pelgrim zo snel mogelijk deze Tierra de Campos achter je laten. Volgens de gids zal ik nochtans tot Léon (ca. 5 wandeldagen) dit landschap moeten doorkruisen.

Op dit traject trof ik een ‘verkoper’ aan van fruit en drank. Ik ‘kocht’ een banaan en een kop koffie. Toen ik wilde afrekenen moest er niet betaald worden, maar werd er een donativo gevraagd. Verrassend dat dit nog kan!

Fruit en drank voor een donativo.

Rond 12.00 uur was ik in Boadilla del Camino. Tijd voor een pauze en een versterkende hap. Een Duitse fietser kwam bij me zitten en de gebruikelijke vragen werden gesteld en beantwoord. Terug op pad en na nog een poosje tussen de akkers gewandeld te hebben liep het parcours tot Fromista via het jaagpad langs het Canal de Castilla . Een staaltje van 18^e eeuwse bouwtechniek dat de hoofdsteden van Castilië met elkaar moest verbinden. Moest, want het werk werd niet afgemaakt. Niettemin het mooiste wandeldeel van vandaag (de royaal aanwezige gele irissen stonden nog in volle bloei!).

Bloeiende gele lissen.

Behalve het ruisen van het veelvuldige riet op de oever en het gezang van verscholen watervogels, niets. Een aangename en deugddoende stilte.

Kleuren- en lijnenpracht.

Net voor het binnenlopen van Fromista moet je over een sluizencomplex om dit plaatsje, dat al sinds de Romeinse tijd bestaat, te bereiken. Uit de vier aanwezige albergues heb ik lukraak gekozen voor de gemeentelijke herberg. Een goede keuze zo bleek achteraf.

In tegenstelling tot gisteren was vandaag een aangename wandeldag voor mij. Hoofd in de wind, alles eruit en opnemen uit de omgeving wat zich aanbood.

Ik was aangenaam verrast toen ik vanavond in een mail van één van mijn ‘volgers’ naar aanleiding van mijn verslag van gisteren las, dat elke dag een voorbereiding vormt voor de volgende dag en een zware dag dus je helpt om de volgende dag beter ‘te lijf’ te gaan. Beter kan ik het niet omschrijven.

Overigens wil ik allen die me mailden heel erg bedanken voor de belangstelling, de aanmoediging, de hartelijke woorden. Lang niet iedereen heb ik persoonlijk kunnen beantwoorden. Dat is geen gebrek aan waardering hiervoor, maar enkel een kwestie van gebrek aan tijd of de afwezigheid van internetvoorzieningen. Weet dat ik het zeer waardeer.