12 juni 2016: van Lugo naar Ponte Ferreira.

Song :  Spiegel im Spiegel -Arvo Pärt

Gedachte van de dag : waar ligt voor mij de grens om nog over voldoende kwaliteit van leven te kunnen spreken? En wat als die grens bereikt wordt?

Weer: Heel dag zwaar bewolkt met regendreiging. De regen bleef gelukkig uit. Fris, zo ’n 14 graden.

Het was niet de bedoeling om vandaag 28 km te lopen. Volgens mijn oorspronkelijke planning zou ik tot San Román da Retorta lopen (19 km). Dat zou echter betekenen dat ik morgen 28 km naar Melide moest wandelen. De albergues liggen op dit traject een beetje ongunstig als je de dagafstanden tot maximaal 25 km wil beperken. Om zeker te zijn van een slaapplaats heb ik gisteren een slaapplaats gereserveerd in Ponte Ferreira, ook voor de twee Fransen met wie ik gisterenavond ben gaan lunchen.

Onder het toeziend oog van St. Jacob verlaat de pelgrim Lugo via de puerta de Santiago

Gezien de afstand, maar ook vanwege het rumoer in de slaapzaal in de gemeentelijke albergue, besloot ik om 6 uur op te staan. Ik lag toch al enige tijd wakker. Na een basic ontbijt kon ik omstreeks 7 uur op pad. De eerste kilometer liep nog door het centrum van Lugo alwaar ik geconfronteerd werd met het moderne uitgangsleven. Tientallen jongeren, veelal meer dronken dan nuchter, liepen lallend en brallend door de stad. Blijkbaar is het ook hier niet ongewoon om tot in de ochtenduren op stap te gaan en sloten drank te verzetten. Ik moest onwillekeurig wel even denken aan onze eigen kinderen met wie we de discussie over het tijdig thuis zijn al lang geleden opgegeven hebben. Eenmaal de puerta de Santiago gepasseerd, was dit tafereel afgelopen en liet ik Lugo definitief achter me.

Eén van de Galicische hórreo’s

Pas na 10 km wandelen kwam Seoane, het eerste plaatsje na Lugo, in zicht. Even verderop volgden Burgo do San Vivcente met een fraai 18e eeuws kerkje en Taboeiro, waar zich volgens de gids bovendien ook een bar bevindt, maar die vandaag, zondag, gesloten was. Dat gold ook voor de enige bar in San Román da Retorta. Omdat het nog vroeg was en er bovendien in dit dorpje met weliswaar 2 albergues, weinig te beleven viel, besloten we nog 8 km verder te wandelen naar Ponte Ferreira.

De Ponte Ferreira waaraan het plaatsje zijn naam ontleent.

Het was vandaag een eentonige wandeling. Veel over asfalt gelopen en weinig afwisseling in het landschap. Nochtans was dat best te pruimen. Zou ik wat kritischer en selectiever geworden zijn? Of treedt er gewenning op? Tijd genoeg dus om het verstand op nul te zetten en de gedachten de vrije loop te laten. We leven steeds langer, maar blijft er ook voldoende kwaliteit overeind? We voegen wel jaren aan het leven toe, maar voegen we ook voldoende leven aan de jaren toe? Een schrikbeeld dat, door de confrontatie met ontluisterende ziekte van een familielid, opeens heel dichtbij komt.

Toevallige ontmoeting met een Franse pelgrim.

Toen ik zo ’n 8 km onderweg was trof ik een Franse pelgrim. Zonder dit af te spreken, hebben we de rest van de etappe samen uitgestapt. Weinig conversatie, af en toe een verzuchting over het vele asfalt of weer eens een taaie helling. Soms ook op een 10-tal meters afstand van elkaar, maar als er door één van ons een plaspauze moest ingelast worden, werd er wel op elkaar gewacht. Achteraf bekeken een vreemde gang van zaken, maar ook dat moet kunnen.

Verwijzing naar de Via Romana die hier 2000 jaar geleden al naar Iria Flavia (Padrón) liep

In albergue Ponte Ferreira zijn er opeens onder de pelgrims heel wat nieuwe gezichten. Wellicht zijn zij vanmorgen uit Lugo gestart om de laatste 100 km van de camino te wandelen. Met z’n allen gaan we vanavond hier paëlla met zeevruchten eten. Een gezamenlijke maaltijd. Gezellig lijkt me. Daarnaast zit er ook een Italiaanse pelgrim op hetzelfde wandelritme. Hij sukkelt al enkele dagen met zijn knie, maar wil niet ophouden of onderbreken. Vandaag kwam hij, meer dood dan levend, letterlijk de albergue binnenvallen. Benieuwd of hij morgen nog verder gaat of kan. Als het aan hem ligt, gaat hij zeker door. Of dat verstandig is betwijfel ik. Daar heeft deze man echter geen oren naar.

Albergue Ponte Ferreira: all inclusive (slapen, souper en ontbijt)

Morgen gaat het naar Melide, bekend terrein, want Melide ligt ook aan de camino Francés. Het zal afgelopen zijn met de rust. Een stroom van pelgrims zal me gezelschap houden onderweg en in de albergues.