12 juni 2015: van Gijón naar Avilés.

Gisterenavond liep ik, o verrassing, Martin in Gijón tegen het lijf. Hij was met de bus naar Gijón gekomen, na nog een keer een arts bezocht te hebben. Hij gaat van hieruit naar Oviedo om daar, na een paar rustdagen, aan de Camino Primitivo te beginnen. Uiteraard hebben we ’s avonds opnieuw genoten van de drank van de streek, de cider, die door de plaatselijke kelners met veel show wordt ingeschonken. Het is de bedoeling dat na het inschenken, het glas onmiddellijk wordt leeggedronken. Dan smaakt de cider het best. De kelner komt dan enige tijd later weer opnieuw inschenken.

Het oog moet ook wat.

Gijón is een mooie stad die het mondaine van een moderne badstad met haar historische oorsprong mooi in balans heeft. Een extra bron van levendigheid, naast het toerisme, vormt de aanwezigheid van de studenten in de stad. In de oude stadskern bevinden zich de belangrijkste monumenten zoals Palacio Revillagigedo, de colegiata van San Juan Bautista en, van meer recente oorsprong in de wijk Cimadevilla, een van de bekendste werken van de Baskische beeldhouwer Eduardo Chillada, het Elogio del Horizonte (Ode aan de Horizon).

Het ‘Elogio del Horizonte’ (Ode aan de Horizon) van de Baskische beeldhouwer Eduardo Chillada ziet uit over de Cantrabische zee.

In het 18e eeuwse palacio de Revillagigedo is nu een internationaal kunstencentrum gehuisvest.

De etappe van vandaag vormde een schril contrast met al dat moois dat Gijón te bieden heeft. De eerste kilometers bij het verlaten van Gijón naar Monte Areo zijn nog best genietbaar. Deze Monte Areo is eerder een wat hoger gelegen plateau. Monte Areo is van grote archeologische betekenis. Opgravingen hebben hier meer dan 30 dolmens blootgelegd, de grootste concentratie ooit in Noord Spanje aangetroffen. Een mooie onverharde weg tussen weilanden en eucalyptusbomen zorgden voor de laatste genietbare momenten van de wandeling van vandaag

Dolmen nabij Monte Areo

Vanaf Tamón gaat het eerst over de AS-326 en meteen doemt het eerste teken van dit langgerekte industriegebied op, een staalfabriek behorende tot de groep van Arcelor. Na drie kilometer lopen over de vluchtstrook is het industrieplaatsje Trasona aan de beurt om vervolgens via het trottoir nog eens 4 km evenwijdig aan de AS-19 Avilés binnen te lopen.

De industrie was vandaag nagenoeg de gehele etappe in de buurt.

Opnieuw een verrassing. De stad die haar naam dankt aan de rivier met dezelfde naam, de Avilés, is ondanks al die voortekenen best genietbaar. Er is een mooie, oude stadskern met verschillende monumenten, prachtige oude (heren)huizen en gezellige oude straatjes.

Prachtige oude straatjes waar het naar vroeger ‘ruikt’.

De Calle de la Galiana, één van de meest aansprekende straatjes langs de Jacobsroute in Asturië. Merk op dat het straatje verdeeld is in twee stroken: één voor de voetgangers en één voor de karren.

Ook hier neemt, zoals in zovele steden in Spanje, de plaza de España een prominente plaats in. Deze plaza ligt nagenoeg helemaal ingesloten door mooie barokke gebouwen met als eyecatchers het gemeentehuis en het paleis van de markies van Ferreira, naar wie ook een park genoemd is dat zich in het centrum van het oude stadsdeel bevindt.

Plaza de España.

Ik overnacht in de plaatselijke albergue die door de lokale  pelgrimsvereniging gerund wordt. Zestig stapelbedden in een grote ruimte, wasvoorzieningen en een keukentje om zelf een eenvoudig maal te bereiden. Niet echt gezellig en uiteraard weinig privacy. Misschien mag je dat voor 5 euro ook niet verwachten.

60 plaatsen zijn er in deze albergue die oor de plaatselijke pelgrimsvereniging gerund wordt. Basic, maar gastvrij en in goede staat.

Vandaag heb ik ook een planning gemaakt (bijgesteld) voor de volgende etappes. In tegenstelling tot vorige keer (2012) heb ik nu wel een einddatum voor mijn camino. Op 1 juli heb ik in Porto mijn vliegtuig naar Maastricht zodat ik nog ruim op tijd ben om dochter Marjolijn uit te zwaaien bij haar vertrek naar de USA. Ik heb de indeling zo gemaakt dat ik op 29 juni in Santiago aankom. Dus daar zit dan nog een dag reserve in voor kleine onvoorziene tegenvallers. Aan grote tegenvallers     (ontstekingen, ziekte, etc.) moet je niet denken ofschoon die ook op de loer liggen, zeker als je je eigen mogelijkheden gaat overschatten. De voorbeelden zie ik dagelijks om me heen. Afkloppen.