12 juli 2013: van Les Gentianes/Finieyrols naar Aubrac.

Vannacht hebben we in onze ‘privékamer’ uitstekend geslapen. Om 6.30 uur zitten we al aan het ontbijt, een mogelijkheid die weinig gites tot nog toe boden. We zijn voor een keer bij de eersten. Om kwart voor zeven zijn we al op weg. Er is een beetje plaatselijke mist, maar dat geeft niet. Ik schat de temperatuur op zo ’n 10 graden. Veel zuustof in de lucht dus. Het is letterlijk en figuurlijk een ware verademing. Het is de eerste 2 uur echt genieten. Rustig tempo, lekkere weg en volop genieten van de omgeving.

de zon zal vandaag weer van de partij zijn

nog even heerlijk fris

In het desolate weidelandschap liggen, wellicht al sinds eeuwen, tot de verbeelding sprekende grote rotsblokken verspreid die namen hebben gekregen als “Le Roc des Loups” en dergelijke. Vanuit de verte zien we de twee Mongoolse yourts van de gîte “L’Ange Gardien”. In Rieutort-d’ Aubrac zelf valt er, behalve een gemeenschappelijke gemeentelijke oven, weinig te beleven. Onze weg verder zettend bereiken we drie kwartier later Montgros. Hier houden we voor het eerst even halt bij een schitterend etablissementje, La Maison de Rosalie. We ontmoeten er de Duitsers opnieuw. Zij zijn van plan om hier twee dagen te blijven.

waar komen ze vandaan?

onderdak in een yourt: een nieuwe trend?

la maison de Rosalie

Na een frisse orangina op naar Nasbinals zo ’n drie km verder op. Leuk plaatsje. Alles wat er moet zijn is er: een kerkje (romaans – 11e eeuw), een bakker, een kruidenier, een terrasje en een apotheek. Omdat Angelique flinke last heeft van een zonneallergie, besluiten we de apotheker om raad te vragen. De apotheker is een uitermate vriendelijke vrouw die zichtbaar haar best doet om ons te helpen. Behalve een crème tegen de zonneallergie kopen we ook een ‘housemade’ zalfje dat de voeten in conditie houdt en moet beschermen tegen blaren. We besluiten om in dit plaatsje ook onze inkopen te doen en wat verderop te picknicken: roggebrood verkocht per kilo, plaatselijke worst en lokale kaas (Laguiole). Even buiten Nasbinals vinden we een geschikte plek om te picknicken. Puur genieten!!

Tot Aubrac is het nog 8 kilometer wandelen. De uitbaatster van Les Gentianes had ons vanmorgen ervoor gewaarschuwd dat we na Nasbinals zo goed als geen schaduw meer zouden hebben. Dat werd dus puffen onder een verzengende zon. Deze ongemakken werden niettemin ruimschoots goed gemaakt door een nooit eerder als zodanig beleefde landschappelijke schoonheid. Vandaag is namelijk de dag van de wijdse vergezichten. Waar je ook kunt zien zie je glooiende landschappen – we lopen boven op het plateau op zo ’n 1300 meter. De Aubrackoeien zijn alom tegenwoordig. We treffen er zelfs twee aan buiten een weiland op het pad. Regelmatig lopen we tussen de koeien omdat het pad pal door een weiland loopt. Hekje openen, hekje sluiten.

Ongevaarlijk als je hen met rust laat, zeker wanneer er een kalf in de buurt is.

Het laatstse stuk naar Aubrac is zwaar. Uiteindelijk arriveren we toch al omstreeks 13.30 uur in Aubrac. Op zoek dus naar een onderkomen. De gite die we beoogden gaat echter pas open om 15.30 uur. Zolang willen we niet afwachten om te weten of er plaats is. Er is niet veel keuze in Aubrac, behalve een duur hotel en een gemeentelijke gite die aangeschreven staat als weinig comfortabel en primitief. We zijn een beetje verwend geraakt de laatste dagen. We bellen de eigenaar. Er is plaats. In de tussentijd brengen we een bezoek aan restaurant Germaine, een regionale bekendheid, die ons op voorhand al door verschillende wandelaars was aangeraden. Roem heeft zijn prijs, zo merken we. Maar het moet gezegd: de taarten zien er verrukkelijk uit. De prijs, € 5,90 voor een stuk taart en € 3,80 voor een begeleidende café au lait doet ons besluiten om alleen maar met onze ogen te genieten.

de fameuze taarten van Germaine

Om 16.00 uur ons onderkomen opgezocht. La Colonie, blijkt voorheen een tehuis geweest te zijn voor de opvang van kinderen en wordt nu particulier uitgebaat. De eigenaar heeft een kapitaal geïnvesteerd in de renovatie (deels klaar). Hij heeft zichzelf hierbij opgelegd het oorspronkelijk karakter maximaal te respecteren. Het is werkelijk een schitterende locatie, die bovendien een uitgelezen selectie van hedendaagse schilderijen en foto’s tentoonstelt. Behalve wij, logeert er enkel nog het Belgische koppel uit Binche dat we reeds eerder leerden kennen. Zij op de 1ste etage, wij op de 2de etage. We beschikken over een kamer van ca. 30 m2 ! Alles in oude authentieke stijl. De uitbater beperkt zich tot het geven van de nodige informatie, laat zijn telefoonnummer achter voor het geval dat en vertrekt omstreeks 16.30 uur. Geen probleem. We zoeken het wel uit. Hij heeft nog even voor ons geinformeerd waar we kunnen dineren en laat weten dat we om half 8 morgenvoeg kunnen ontbijten. Eerder kan echt niet. We dringen nog even aan, want morgen staat een etappe van 23 km op het programma, waarbij we dalen van 1300 m naar 350 meter! Er zijn, behalve op 7 km van ons vertrekpunt, geen tussenliggende plaatstjes zodat  we wel verder moeten naar het volgende dorp dat op 23km ligt. Nu, om 7.00 uur ontbijten kan misschien toch. Hij zal zien. Wij ook.

de fraaie binnenkant van La Colonie

de buitenkant vraagt nog wat opknapwerk

In de enige plaatselijke auberge souperen we met het Belgische koppel voor wie Aubrac het eindpunt is van hun wandeling. Vanaf morgen zetten zij hun vakantie voort in de Dordognestreek.