11 juni 2015: van Villaviciosa naar Gijón.

Vanmorgen had ik alle redenen om vroeg op te staan. Bart wordt vandaag 38 jaar en die wilde ik nog voor mijn vertrek feliciteren. Daarnaast moest er in mijn hostal ontbeten worden tussen kwart voor zeven en kwart voor acht. Geen tijd dus om lang uit te slapen. Dat zou ook niet kunnen want de trip naar Gijón is zo ’n 28 km met halverwege, vrij kort na elkaar, twee flinke klimmen, elk van zo ’n 4 kilometer. Bij aankomst in Gijón bleek dat je daar nog eens een slordige drie kilometer moet aan toevoegen om in het centrum te geraken.

Na 4 km vandaag, bij Grases, moest er gekozen worden. Rechts is richting Gijón (Camino del Norte), linksaf ga je naar Oviedo (Camino Primitivo)

Ondanks zijn pelgrimsverleden heeft Gijón geen albergue voor pelgrims en de jeugdherberg ligt zo ’n drie kilometer verder. Bij aankomst heb ik via het ‘oficina de turismo’ naar een kamer gezocht. Dat lukte vrij snel. Voor 15 euro had ik een kamer met douche, handdoeken en ontbijt in de Residencia Cultural y Universitaria de Cimadevilla. Een voorziening voor buitenlandse studenten die in Gijón studeren. Een prima overnachtingsplaats die overigens, onbegrijpelijk, niet in de gids vermeld staat. De voorziening ligt midden in het mooie oude stadsdeel van Gijón.

Prima overnachtingsplaats midden in het oude stadsdeel van Gijón.

Vanmorgen heb ik afscheid genomen van Martin, de Berlijner die ik nu al een paar dagen ontmoet heb in de aankomstplaatsen. We hebben geen meter samen gewandeld, wel de nodige wijntjes samen gedronken en gegeten. Leuk contact. Gisteren is de etappe slecht afgelopen voor hem. Onderweg heeft hij een ambulance gebeld om hem naar het ziekenhuis te brengen. Hij kon niet meer vooruit als gevolg van een achillespeesblessure die al meer dan een week aansleept. Tegen beter weten in heeft hij toch verder gewandeld, tot gisteren zijn lijf niet meer wilde. Hij hoopt na enkele dagen rust voldoende opgeknapt te zijn, om vanuit Oviedo aan de Camino Primitivo te kunnen beginnen. Ik gun het hem van harte, maar ik twijfel aan de haalbaarheid.

Vlak na het verlaten van Villaviciosa wordt de pelgrim uitgenodigd om te drinken van het heldere water, afkomstig uit de bergen die later op de dag moeten bedwongen worden.

Eerlijk gezegd vreesde ik de etappe van vandaag een beetje gezien de afstand en de hoogteverschillen. Ik wil deze etappe doorkomen zonder schade aan lijf en leden. Ik besloot daarom het uiterst kalm en beheerst aan te pakken. Na een half uur haalde ik twee Spanjaarden in die ik al vaker was tegengekomen en waarvan ik wist dat ze er een heel kalm wandeltempo op nahouden. Het kostte me moeite om hen niet voorbij te gaan, maar ik bleef de eerste 6 km in hun spoor.  Echter, eenmaal aan de beklimming van de Alto de la Cruz begonnen, moest ik in mijn eigen tempo naar boven.

In het spoor van twee Spaanse pelgrims.

Eerst een kilometer asfalt, daarna een steil bergpad dat er nogal glad bijlag. De beklimming ging beter  dan verwacht en zonder boven mijn krachten te gaan kon ik in het spoor van een Fransman mee naar boven. Daar was het zicht door de mist wel erg beperkt en de bomen die binnen een straal van 20 meter nog enigszins zichtbaar waren leverden een verstild beeld. In de afdaling naar Péon was er even tijd om te recupereren. Volgens de gids zou er beneden in het dal een bar zijn om iets te gebruiken. Dat was buiten de Spaanse logica gerekend, want de bar ging pas om 12.00 uur open. Daar wilde ik niet op wachten, want het was pas 11:15 uur. Op naar de volgende beklimming, nog steeds in het spoor van de Fransman. De route naar boven ging over de rijweg en er leek geen eind aan te komen, maar om 12 uur waren we boven op de top van El Curbiello en stapten we de vorige eeuwse bar, annex winkel binnen. Gedateerd of niet, de koffie smaakte prima en verder was er alles om zelf een broodje te beleggen. Ondertussen druppelde de ene na de andere pelgrim hier binnen.

Boven op de Alto de la Cruz.

Na de afdaling volgde er een lange en saaie verplichting naar Gijón. Eerst door de steriele buitenwijken, dan door het nieuwe en moderne Gijón om tenslotte via het vermaarde strand van San Lorenzo, dat werkelijk midden in de stad ligt, in het mooie oude stadsdeel van Gijón aan te komen. Moe, maar tevreden mijn onderkomen opgezocht.

Gijón: strand van Lorenzo.

Oorspronkelijk ontstaan als Romeinse nederzetting onder de naam Gigio, knooppunt van wegen die Cantabrische kust verbond met het zuiden van Spanje. Nu na 2000 jaar een bruisende stad die oud en nieuw harmonieus met elkaar verbindt.