10 juli 2013: van Le Sauvage naar Les Estrets.

in de omgeving van Le Sauvage

De mist is nog niet helemaal opgetrokken als we omstreeks 08.00 uur Le Sauvage (1292 m) verlaten. We raken opnieuw onder de indruk van de vergezichten die gepaard gaat met een oorverdovende stilte. Door het bos en langs veeweiden, waar we de eerste Aubracrunderen zien, bereiken we de Fontaine Saint-Roch (lokale bedevaartplaats). Deze heilige wordt vooral aanbeden bij oogziekten en moeilijk helende open wonden. Van het hospitaal dat hier vanaf de 13e eeuw door de tempeliers uitgebaat werd, is momenteel alleen nog de fontein bewaard gebleven. We naderen de top van Col de l’ Hospitalet (1304 m), het op één na hoogste punt van de Via Podiensis. Boven op de top ligt de departementale grens van de Haute-Loire (die we nu verlaten) en de Lozère. Via een asfaltweg wandelen we naar de Chapelle Saint Roch. Deze kapel is sinds 1901 aan haar derde versie toe. De oorspronkelijke 13e-eeuwse kapel raakte enkele eeuwen later in verval en een nieuw gebouwde kapel werd eind 19e eeuw door een cycloon verwoest.

chapelle St Roch

In Le Rouget, ongeveer 6 km verder, kunnen we vaststellen dat dit plaatsje haar naam niet gestolen heeft. Geen uit sombergrijze granietsteen opgetrokken gebouwen meer, maar huizen in warme rode tinten die we ook aantreffen in St-Alban-sur-Limagnole. Dit gezellige plaatsje wordt gedomineerd door een mooie Romaanse kerk en een 13e eeuws kasteel, destijds gebruikt als versterkte vesting, later als psychiatrisch ziekenhuis. We houden hier halt om een terrasje te pikken. Twee orangina’s: € 5,40 ! We besluiten onze picknick in de schaduw van de kerk te gebruiken en onze voeten een extra verzorgingsbeurt te geven.

het nieuwe St-Alban-sur-Limagnole

open klokkentoren in het oude St-Alban-sur-Limagnole

Een beschouwing die zich opdringt en ook wel wat irritatie oproept is de levensduurte langs ‘le chemin St Jacques’ in Frankrijk. Mijn Franse compagnon, waarmee ik vorig jaar in Spanje wandelde, had me hiervoor al gewaarschuwd. “A peine à faire”, was zijn statement. En inderdaad, we rekenen even uit dat een dag op deze route ons al gauw tussen de € 100 en € 120 kost, althans als je kiest, en soms kun je niet anders, voor kamer in een gite met half pension. Dat zijn andere prijzen dan in Spanje en Portugal waar we eerder wandelden. Het komt ons ook voor dat de weg van Le Puy minder internationaal is. Ruim 90% is Fransman. Ook de mengeling van randonneurs en pelgrims leidt tot een andere sfeerbeleving. Niet verwonderlijk, want de Via Podiensis is behalve Jacobsweg ook de GR 65 (die vandaag overigens een klein stukje samenliep met de GR 4). Anderzijds wordt voorgaande kritische noot ruimschoots gecompenseerd door het vele natuurschoon dat we tot nog toe al mochten aanschouwen.

even samen met de GR 4

Op weg naar Les Estrets begon het weer om te slaan en we maakten de inschatting dat we niet droog zouden arriveren. Voor het eerst, vooralsnog preventief, onze poncho’s tevoorschijn gehaald. Amper 5 minuten later barstte een flink onweer los. Donder, bliksem, regen, wind, ja zelfs hagel werd ons deel. Bij het binnenlopen van Les Estrets merkte ik te laat dat zich midden op de sterk dalende weg een ijzeren putdeksel bevond. Ik ging ongenadig onderuit en liep enkele schaafwonden op aan mijn hand. Angelique, die een tiental meter achterop liep sloeg het tafereel verrast gade.

net vóór het onweer losbarstte

In de gite van Les Estrets was het leed vlug geleden. Wondjes verzorgd, kleren gedroogd (inmiddels was de zon weer gaan schijnen) en samen met de drie andere gasten, waaronder 2 Belgen uit Binche, een lekkere Antidote, een plaatselijk amberbruin bier, gedronken. Op het menu stond vanavond o.a. lekkere hertenbieftuk. Na de maaltijd werden we door de uitbaatster ingewijd in de legende (?) van de streek: la Bête du Gévaudan. Een (weer)wolf (of was het een mens?) die in de 2e helft van de 18e eeuw in drie jaar tijd een 100-tal aanvallen (afhankelijk van de geraadpleegde bron) pleegde, waarbij verschillende slachtoffers vielen, uitsluitend kinderen en vrouwen. Eerder hadden we al (stand)beelden hiervan gezien zonder precies de betekenis hiervan te kennen. In de streek wordt nog steeds beweerd dat het beest af en toe actief is. Wij hebben er de volgende nacht niets van gemerkt.

onze gite in Les Estrets in de vroege ochtendmist