1 mei 2013: van Rubiaes via Valença naar Tui

Vanmorgen bij ons vertrek hadden we nog niet beslist of we vandaag nog in Portugal zouden blijven of al de Spaanse grens zouden oversteken. Valença aan Portugese kant, ligt amper drie kilometer verwijderd van Tui aan de Spaanse kant. Beide plaatsen zijn, volgens de gids, de moeite waard en bieden voldoende overnachtingsmogelijkheden.

vandaag de grens over naar Spanje

Eenmaal in Valença gearriveerd was het besluit snel genomen. Er heerste en drukte van jewelste. Wellicht als gevolg van 1 mei hadden de Spanjaarden massaal besloten om Valença te bezoeken. Tientallen bussen en honderden auto’s met Spaanse nummerplaat maakten dat er haast geen doorkomen mogelijk was. Verder wandelen dan maar naar Tui.  Eenmaal Valença verlaten, konden we ons een indruk vormen van de versterkte stad die Valença in de middeleeuwen geweest is. Goed bewaarde vestingsmuren met verschillende uitkijkposten torenen hoog boven de omgeving uit en bieden een uitstekende kijk op die omgeving, in het bijzonder op de Rio Minho, die momenteel de grens met Spanje vormt en vanwaar in de middeleeuwen wellicht het gevaar moest verwacht worden. Het douanekantoor, vlak voor de brug, lag er uitgeteld bij en onderging blijkbaar zonder veel weerstand te bieden de wet van verval.

Valença: versterkte stad

Rio Minho: natuurlijke grens tussen Portugal en Spanje

In Tui aangekomen, de horloges bijgesteld, want in Spanje is het een uur later dan in Portugal, en via de oude binnenstad trokken we op zoek naar een slaapplaats. Uiteindelijk belandden we in de private albergue Villa San Clemente, een mooie, maar enigszins sfeerloze albergue. Bijzonder is de tuin, waar het goed is om te toeven en waar de eigenaar een soort openluchtmuseum gecreëerd heeft middels een aantal imposante, en naar mijn smaak mooie beelden.

albergue Villa San Clemento

tuin albergue Villa San Clemento

Tui is is een relatief kleine stad met ca. 15.000 inwoners en combineert een moderne sfeer met een nadrukkelijk aanwezig middeleeuws karakter. Prominent aanwezig is de 12e eeuwse kathedraal van Sancta Maria, aanvankelijk opgetrokken in romaanse stijl, maar later met gotische toevoegingen. In de kathedraal bevindt zich een kapel, opgedragen aan de heilige Jacobus Matamoros (Morendoder).

geel = naar Santiago / blauw = naar Fatima

Op enkele stroken asfalt na, liep de route van vandaag afwisselend over natuurlijke aarden paden en rustige oude kasseiwegen. Op meerdere plaatsen was er de mogelijkheid om halt te houden om een plaatselijke bar of cafeetje aan te doen. Omdat er in de albergue waar we logeerden geen ontbijtmogelijkheden waren, maakten we gebruik van de eerste stopmogelijkheid na Rubiaes, nadat we een schitterende, goed bewaarde Romeinse brug (Ponta Nova!) waren overgestoken. De bakker was zijn brood aan het leveren en maakte ons duidelijk dat we nog 10 minuutjes geduld moesten hebben vooraleer de eigenaar zou komen opdagen. Na een kleine 10 minuten verscheen de eigenaaar, een uitermate vriendelijke man, zich verontschuldigend voor zijn vertraging. Een kwartier later zat het ‘etablissement’ vol. De bar, annex winkel, kon zo in het openluchtmuseum terecht. In het cafégedeelte deden 4 stoelen dienst als schraag, waarop de koeken en andere zoetigheden uitgestald lagen. In het winkelgedeelte trof je behalve voedingwaren ook klein gereedschap aan, plastic tafellakens aan de lopende meter, stoffen en nog meer ondefinieerbaars, allemaal bij elkaar gestouwd in een jaren 60 afgedankt wandmeubel. Een plaatje. Inmiddels was de vrouw des huizes ook gearriveerd en deed haar uiterste best om het de klanten naar de zin te maken, hetgeen haar gemakkelijk lukte. Een bijzondere ervaring, dit bezoek aan cafe Ponta Nova!

een bijzonder café

verse koffie en een boccadillo (al op)

Na de beklimming van de Alto Sao Bento, ging het in een flauwe afdaling naar Fontoura om daarna, via de vallei van de Rio Minho, over een nagenoeg vlak parcours Valença te bereiken. Om Spanje binnen te gaan moest de rivier, die als grens fungeert, overgestoken worden om Tui te bereiken. Daar konden we de vandaag opgelopen schade aan de voeten inspecteren. Weinig fraais, maar ik laat de details achterwege.