1 juni 2012: van Puenta La Reina naar Ayegui

Vanmorgen besloten de rugzak te laten vervoeren. Dat kon gratis als we bereid waren door te wandelen tot Ayegui, enkele kilometers achter Estella. Geen zware rugzak en elastische tape, gekregen van een Nederlandse wandelaar, zorgden ervoor dat mijn linkervoet vandaag minder werd belast en dus ook minder ongemak veroorzaakte. De middagtemperatuur van 35 graden maakte de overigens vrij vlakke etappe van vandaag toch nog behoorlijk zwaar (ik weet het, het dreigt een beetje een klaaglied te worden). Vanavond in een soort plaatselijke Decathlon voettape gekocht en een dagrugzak. Morgen kijken of de rugzak getransporteerd kan worden en ik op pad kan met een dagrugzak. Ik veronderstel dat wanneer ik mijn voet wat kan ontzien er gemakkelijker herstel optreedt.

Behalve het idyllische plaatsje Cirauqui (= slangenkuil !) viel er vandaag niet veel moois te beleven. Golvend landschap met graanvelden in alle soorten en bij het verlaten van Cirauqui de restanten van een goed bewaard gebleven oude Romeinse heirweg, die in vroegere tijden Bordeaux met Astorga verbond. Mooie historische curiositeit, maar moeilijk te belopen.

 Vandaag verschillende keren de autosnelweg gekruist en stukken parallel aan de autosnelweg gelopen. Niet echt fraai, eerder een anachronisme: de gehaastheid en drukte van de snelweg tegenover de Camino, voor velen een poging om te onthaasten en tot zichzelf te komen.

Bart ging ook vandaag weer als een speer. Moeiteloos de hellingen op, ruim de tijd pakken om de omgeving in zich op te nemen en regelmatig een plaatje schieten. Aangenaam wandelen met Bart. Ik zal dat gaan missen. De gedachte dat morgen onze laatste gezamenlijke wandeldag is voelt voor mij niet lekker aan.

De hitte was vandaag iets minder dan gisteren, maar maakte de dag toch zwaar. Een Franse wandelaar wees ons erop dat de albergue in Ayegui niet 500 meter na Estella ligt (zoals aangegeven in onze vertrekplaats), maar 8 kilometer. Een koude douche! Na controle in onze gids bleek het toch niet meer dan 1,5 kilometer te zijn. Sterker nog, we waren Estella pas gepasseerd of we bereikten onze bestemming. Een gezellig dorpsonderkomen in de plaatselijke sporthal, een initiatief van de locale burgemeester ten dienste van de pelgrims. Vanuit het cafetaria konden we de plaatselijke favoriete sport, het kaatsen, gadeslaan. Weinig van begrepen, maar de beoefenaren hadden er blijkbaar veel schik in.

Na de maaltijd nog een gezellige babbel gemaakt met een Fransman die al 5 weken onderweg was vanuit de Franse vertrekplaats Arles. Tot in Puenta La Reina had hij amper pelgrims ontmoet, vaak was hij de enige overnachter in de albergues. Bovendien had hij totnogtor had erg slecht weer gehad. Hij wilde de Camino in 25 dagen lopen! Hij had er geen probleem mee te erkennen dat de Spaanse gastvrijheid positief afsteekt bij de Franse: “Ils sont des chiens. Ils ne veulent que tes sous.”